Όχι, δεν τρώνε σανό...

Μας έμειναν οι ανακοινώσεις στις κολώνες του δημοτικού φωτισμού. Οι ανακοινώσεις σε κεντρικούς δρόμους της πόλης μας, όπου ο δήμος υπενθύμιζε στους οδηγούς να παρκάρουν σύμφωνα με τους κανόνες. Το τοπικό Α.Τ. έκανε τις πρωινές του περιπολίες και προσπαθούσε να βάλει μία τάξη στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της μικρής μας πόλης.

Μερικά από τα αίτια της αποτυχίας εφαρμογής των κανόνων οδικής κυκλοφορίας στην πόλη μας είναι:

1) Η σήμανση είναι προβληματική. Οι πινακίδες που υποδεικνύουν που και πότε επιτρέπεται η στάθμευση είναι καλυμμένες με αυτοκόλλητα του θρύλου και της πανάθας. Είναι πρακτικά αδύνατο να καταλάβεις εν κινήσει το σήμα που βλέπεις τι ακριβώς απαγορεύει.

2) Οι πολίτες είναι προβληματικοί. Δε χρειάζεσαι σήμανση για να εκτιμήσεις ότι δεν παρκάρουμε πάνω στη διασταύρωση. Δε χρειάζεται σήμανση για να καταλάβεις ότι το διπλοπαρκάρισμα για να πάρεις τον καφέ σου ή τα τσιγάρα σου είναι γαϊδουριά. Δε χρειάζεται σήμανση για να καταλάβεις ότι η κουβεντούλα σταματημένος στη μέση του δρόμου με το ΙΧ σου είναι γαϊδουριά. Δε χρειάζεται σήμανση για να καταλάβεις ότι όταν παρατάς το αυτοκίνητό σου όπου βρεις, αν και λίγο μπροστά ή πίσω ΥΠΑΡΧΕΙ θέση πάρκινγκ, είναι γαϊδουριά.

Καιρός να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κατεβάστε και τυπώστε την εικόνα στο κάτω μέρος του άρθρου και στολίστε με αυτή τα αυτοκίνητα των γαϊδάρων (παρακαλώ όχι σε αυτοκόλλητο χαρτί). Οι ποιο μερακλήδες ας βάλουν ένα x σε κάποιο από τα κουτάκια ώστε να βαθμολογήσουν το μέγεθος της γαϊδουριάς.

(οι φωτό είναι μερικών μηνών)

Όλο το άρθρο εδώ.

Το έπος

Ο κόσμος μας, κόσμος μίσους και εξαθλίωσης, κόσμος υλιστικός και αντιπνευματικός, κόσμος ντροπής και αίσχους, είναι ο κόσμος στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Πως είναι εφικτό να πορευθούμε και να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δίχως να παρασυρθούμε και να υποπέσουμε στο λάθος; Η απάντηση βρίσκεται στη μελέτη του έργου όσων κατάφεραν πριν από εμάς να πορευθούν ορθά. Ως παράδειγμα θα αναφέρω κάποιον φίλο μου από ένα χωριό. Το άτομο αυτό που λέτε, σύχναζε στο καφενείο του Θοδωρή του Γκάρρου. Μια μέρα βροχερή που έριχνε καρέκλες ο φίλος μου αυτός μπήκε στο καφενείο κρατώντας ένα μεγάλο άδειο κουβά. «Μπαρμπαθόδωρα...» είπε, «γιόμα τον με κρασί». Έτσι κι έγινε. Τον ήπιε γρήγορα και το ίδιο γρήγορα έγινε “σκνίπα”. Κάθισε σε μια καρέκλα και τίποτε δεν τον ένοιαζε πια, τίποτα δεν τον απασχολούσε. Έτσι να κάνετε λοιπόν κι εσείς αγαπητοί μου για να πορευθείτε επιτυχώς και απροβλημάτιστα στον κόσμο τούτο.


(το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν από 15 χρόνια υπό άγνωστες συνθήκες)

Όλο το άρθρο εδώ.

Αστρόσκονη

Ξέρεις την νεραϊδόσκονη; Αυτή τη σκόνη που αφήνουν πίσω τους οι νεράιδες όταν πετούν; Ξέχνα τη γιατί εγώ θα σου μιλήσω για την αστρόσκονη. Τη σκόνη που αφήνουν πίσω τους τα αστέρια όταν τα κακαρώνουν.

Έχεις κόκαλα και μύες και αίμα και τρίχες και δέρμα και άλλα που σε κάνουν ένα ανθρώπινο πλάσμα. Δε μιλώ για την ψυχή, τη λογική τα πιστεύω σου κ.λ.π. Οοοόχι. Μιλώ για τω σώμα σου καθαρά. Για την ύλη που συνθέτει το κάθε σου όργανο. Θα σου πω ένα μυστικό για αυτά. Και για να έχει σασπένς θα σου το πω στο τέλος. Τώρα λίγη αστροφυσική.

Τα άστρα που λάμπουν στον ουρανό (συμπεριλαμβανομένου και του ήλιου μας) κάποια στιγμή θα πεθάνουν. Όλα. Μερικά από αυτά όταν πεθάνουν μας κάνουν μία ξεχωριστή και χρήσιμη χάρη. Κάνουν ένα μπαμ και σκορπάν το κουφάρι τους παντού γύρω τους και στις τρεις διαστάσεις. Ο χώρος γύρω τους λοιπόν γεμίζει με τα απομεινάρια του σώματος του άστρου. Το άστρο βέβαια δεν έχει ανθρώπινο σώμα οπότε ο χώρος γύρο από το άστρο δε μοιάζει με καραμπόλα στην εθνική οδό γεμάτη αίματα, μυαλά και χεροπόδαρα. Αυτό που αφήνει πίσω του είναι τα στοιχεία της ύλης που γνωρίζουμε. Το οξυγόνο, το άζωτο, ο σίδηρος, o χρυσός, το ουράνιο κ.λ.π., όλα τα στοιχεία της φύσης από το δεύτερο ως το τελευταίο παράγονται κατά το θάνατο των άστρων.

Το μυστικό λοιπόν είναι πως το οξυγόνο που αναπνέεις, ο σίδηρος στο αίμα σου, τα άζωτο στους μύες σου, το ασβέστιο στα κόκαλά σου, είναι το ίδιο οξυγόνο, σίδηρος, άζωτο, ασβέστιο που άφησε πίσω του εκείνοι το αστέρι που πέθανε. Είναι τα ίδια στοιχεία από το ίδιο αστέρι που έδωσαν σώμα σε όλους τους ανθρώπους που υπήρξαν ποτέ στη γή. Και είναι τα ίδια στοιχεία που είναι σώμα σου τώρα.

Ναι και του Πακιστανού, και της Βούλτεψη. Και της κότας και του βοδιού. Και του υφαίστειου και της μιμόζας. Ναι και του φεγγαριού ακόμα.

Όλο το άρθρο εδώ.