Σιχασιά.

Σε μία πόλη όπου ο πολιτισμός απουσιάζει, έχουν (είχαν) ανοίξει γραφεία:

1) Χρυσή Αυγή
2) Αρτέμης Σώρρας.
3) Σύλλογος Ελληνορθόδοξης Παράδοσης (ετοιμάζεται)

Όλο το άρθρο εδώ.

Test Τεστ 1, 2, 3, τεστ

• Εκτελούμε δοκιμαστικές εκπομπές. stop.
• Επιθυμούμε επιστροφή μας στη blogoσφαιρα. stop.
• Τα ίδια και τα ίδια. stop.
• Σαν να μην πέρασε μια μέρα. stop.

Όλο το άρθρο εδώ.

Μόνο αγάπη.

Μόνο αγάπη αδέρφια...

Όλο το άρθρο εδώ.

No flat line.

Από τον Ιούλιο έχει πέσει ο λογαριασμός μας στο facebook. Αυτό ήταν αποτέλεσμα αναφοράς που φάγαμε από χρυσαυγίτες για ψεύτικο όνομα. Θα βρούμε λύση.

Άλλο θέμα τώρα.

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται αγαπητέ λαέ της μικρής μας πόλης; Τώρα που οι ελπίδες θάφτηκαν κάτω από σκατά; Τώρα που το αύριο θα είναι 100% χειρότερο από το χθες και όχι το χθες καλύτερο από το αύριο; Το αύριο που φοβόσουν ήρθε και έγινε το σήμερα.

Ακόμα ελπίζεις; Νομίζω πως όχι.

Ακόμα προσπαθείς Νομίζω πως όχι. Οπότε τι κάνεις;

Ξέρω, ξέρω... Αλλά θα σου απαντήσω διότι δε σε λυπάμαι πλέον. Δεν κάνεις τίποτα. Ναι. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε ελπίζεις ούτε προσπαθείς. Φοβάσαι. Φοβάσαι πολύ. Αλλά κλείνεσαι στον εαυτό σου και νομίζεις θα σωθείς. Μπααααα... Με τίποτα δε θα σωθείς και δε λυπάμαι. Σε ακούω να συζητάς και να μιλάς και να λες του κόσμου τις μαλακίες τόσα χρόνια. Και πραγματικά πιστεύω πως δε θα σωθείς και ούτε το αξίζεις. Λυπάμαι τα παιδιά σου βέβαια. Αλλά δεν ελπίζω σε αυτά.

Άλλο θέμα τώρα.

Ποιος βρήκε το φλουρί;

Όλο το άρθρο εδώ.

Διαφορετικές χρονικότητες

Καθώς οι Έλληνες κοιμούνται τον δίκαιον ύπνο από τη μεταπολίτευση και ένθεν, ήσυχοι ότι έπραξαν το καθήκον τους ως πολίτες, ως Έλληνες και ως υποκείμενα ο κάθε ένας, ξεβολεύονται από τα αναπαυτικά μαξιλάρια της δημοκρατίας εξαιτίας του ονείρου που τράπηκε σε εφιάλτη και τους κατατρέχει κυρίως όταν ξυπνούν. Την εικονοποίησή του προσφέρει η φωτογραφία που αναρτώ, μια πραγματικότητα, πια, με πολλές όψεις: ποιος κοιτάζει, από πού και τι τελικά θεάται. Υπάρχει, βέβαια, μια δυσκολία στην κατανόηση του φαινομένου, για την οποία ως αναγκαία προϋπόθεση τίθεται ο -κατά Καντ- προσδιορισμός της αιτίας του. Πώς, όμως να προσδιοριστούν σχέσεις αιτιώδεις και να οργανωθεί το αισθητηριακό υλικό ώστε να διατρέξει τη νόηση, όταν η πραγματικότητα, η ελληνική πραγματικότητα κατατέμνεται σε πολλές, βιωμένες ξέχωρα; Έχουμε ήδη οδηγηθεί στην απομόνωση! Η σχέση με τα πράγματα έχει από καιρό κατασταθεί ποσοτική, ουδέτερη και ωφελιμιστική. Κάπως έτσι δομούνται κοινές συμπεριφορές, αυτές που η Ευρώπη αναμένει από τους Έλληνες: να τεμαχίσουν, να καθηλώσουν, να απομακρύνουν ανθρώπινες ζωές από τον παλμό της ζωής...
Η Ελλάδα μοιάζει να ζει τις μπερξονιανές χρονικότητες. Τον μετρήσιμο (ευρωπαϊκό) χρόνο και τον βιωμένο (υποκειμενικό) χρόνο. Η υλική αυτή διάσταση του χρόνου, όπως η Ευρώπη τον κατατεμάχισε, είναι, όμως, ανεπαρκής, σχετική και κυρίως στατική. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο χρόνος είναι οργανικό συνεχές, συνύπαρξη σε μια ολότητα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, είδος αδιάσπαστης διάρκειας. Ένα συνεχές που ενεργεί ήδη στο πνεύμα των Ελλήνων, καθορίζοντας την πραγματικότητα, το απόλυτο παρόν, δομώντας -έστω και με καθυστέρηση- μιαν ηθική που θεμελιώνεται στην αρχή της υπευθυνότητας. Η ανάληψη ευθύνης είναι πάντα συνώνυμο της ελευθερίας. Πρόκειται, πάντως, για ικανότητα που λυτρώνει, όσο και δεσμευτική για τον άνθρωπο: το δύνασθαι συνεπάγεται το οφείλειν, ευθύνη που συμπληρώνει απόλυτα την ελευθερία. Το βάρος της ελευθερίας ενός υποκειμένου μιας πράξης υφίσταται με ή χωρίς Ευρώπη...
Όσο για τα γενικά και καθολικά ισχύοντα ευρωπαϊκά πρότυπα που επιμένουν να μας διδάσκουν για το κοινωνικό πράττειν, αυτά δεν θα δυνηθούν να τροχιοδρομήσουν την πορεία της Ελλάδας, καθώς αυτή δεν ήταν ποτέ λογικά προβλέψιμη. Όπως και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν είναι μετρήσιμο οικονομικό μέγεθος. Όσοι την προσλαμβάνουν ως τέτοιο προτείνουν μια ψευδαισθησιακή κατάσταση, ανάλογη με εκείνη του πλατωνικού μύθου του σπηλαίου, στον οποίο η έννοια της απελευθέρωσης προϋποθέτει την αναγκαστική στροφή του βλέμματος από τα φαινόμενα στις αιτίες. Μήπως τελικά η Ευρώπη επιθυμώντας την πνευματική μας υποτέλεια πορίζει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, καθώς ο Έλληνας μεταβαίνει σταδιακά από την περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων στην αποκωδικοποίηση των εικόνων της πραγματικότητας; Τέτοιας ποιότητας παράσταση αναδεικνύει η φωτογραφία του Γ. Κυβερνήτη...
Παναγούλα Παρασκευοπούλου

Όλο το άρθρο εδώ.

(Τοπικά ~ Νεμεάτικα)

Γεγονός:

• Υπερβολικά πολλά κρούσματα alzheimer στο χωριό μας.
• Ένα χρόνο μετά οι συμπολίτες μας δε θυμούνται ποιον από τους τρεις ψήφισαν για δήμαρχο.

Γεγονός:

• Τέρατα ψυχραιμίας οι συντοπίτες μας.
• Δε σοκάρονται τα τελευταία 5 χρόνια παρά τα υφεσιακά μέτρα.

Γεγονός:

• Σπιτόγατοι οι άλλοτε μπερμπάντηδες Νεμεάτες.
• Παραπονεμένες οι καρέκλες και τα τραπέζια στα καφέ της περιοχής τις βραδυνές ώρες.

Γεγονός:

• Γεμάτοι ελπίδα οι Νεμεάτες.
• Εδώ και 40 χρόνια εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η σταφίδα θα έχει τιμή φέτος.

Γεγονός:

• Λόγω της αυξημένης υπεριώδους ακτινοβολίας αποφεύγουν οι Νεμεάτες να κυκλοφορούν στους δρόμους.
• Πληροφορίες θέλουν η Νεμέα να κατοικείται ακόμα...

Γεγονός:

• Ο καλύτερος καφές σιάχνεται στη Νεμέα.
• Διπλά και τριπλοπαρκαρίσματα έξω από τα grab and go της λεωφόρου Παπακωνσταντίνου.

Γεγονός:

• Όλοι μια οικογένεια στη Νεμέα.
• Πληροφορίες θέλουν το φλερτ να έχει καταργηθεί στο χωριό. Άλλωστε τα ξέρουν όλοι, όλα για εσένα.

Γεγονός:

• Μία ακόμα νέα πλατεία αποκτά το χωριό μας.
• Η κακία δεν έχει όρια. “Μπορώ και εγώ να τσιμεντώσω μια αλάνα” είπε συνταξιούχος του ΟΓΑ ο οποίος έχει γράψει τα κτήματά του σε γνωστό του (και καλά...) για να πάρει την πρόωρη σύνταξη.

Όλο το άρθρο εδώ.

Περι οφειλών.

Ως ασφαλισμένος στον Ο.Α.Ε.Ε. και ελεύθερος επαγγελματίας θα ήθελα να γράψω τα παρακάτω:

Αρχικά, θεωρώ σωστό να κάνουμε μια παραδοχή: Ότι το κράτος απευθύνεται σε σοβαρούς – υπεύθυνους πολίτες.

Ο κάθε σοβαρός – υπεύθυνος πολίτης κατανοεί το νόημα της ασφάλισης ως μέσο προστασίας του εαυτού του, των προστατευόμενων μελών του και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα από απρόβλεπτες (υγεία) ή αναμενόμενες (γηρατειά) καταστάσεις. Ο κάθε σοβαρός – υπεύθυνος πολίτης δεν καλύπτεται σε καμία περίπτωση από την ασφάλειά του από απρόβλεπτες καταστάσεις ή καταστάσεις που δεν εκτιμήθηκαν σωστά (συρρίκνωση της οικονομίας, πτώχευση του κράτους, μνημόνια κ.λ.π.). Αυτού του είδους οι κίνδυνοι ή οι απρόβλεπτες καταστάσεις είναι μέρος του ρίσκου που ο κάθε ελ. επαγγελματίας παίρνει. Ακόμα και σε αυτές τις καταστάσεις (οι οποίες όμως τον επηρεάζουν έντονα, άμεσα, και μόνιμα) ο ασφαλισμένος είναι υποχρεωμένος να είναι συνεπής απέναντι στο ταμείο του το όποιο αντίθετα δεν αναλαμβάνει κανένα ρίσκο, σαν να λειτουργεί σε ένα παράλληλο υγιές οικονομικά περιβάλλον.

Ο κάθε σοβαρός – υπεύθυνος πολίτης φαίνεται ασυνεπής απέναντι στο ασφαλιστικό του ταμείο αν και δε σπατάλησε τα χρήματά του σε πολυτέλειες. Δεν έχει πάει διακοπές εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν κυκλοφορεί παρά με το μικρομεσαίο ή μικρό του αυτοκίνητο. Εργάζεται (ή τουλάχιστον βρίσκεται στο πόστο του) πολύ παραπάνω από 8 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Αν καταφέρνει να επιβιώσει αυτός και όσοι στηρίζει, αλλά δεν μπορεί να καλύψει το ταμείο του, θεωρείται ασυνεπής, κινδυνεύει με κατάσχεση, δεν μπορεί να επεκταθεί επαγγελματικά (το ταμείο δεν του δίνει οποιοδήποτε έγγραφο) και κάθε μήνας που περνάει τον βυθίζει περισσότερο στο χρέος.

Ο κάθε σοβαρός – υπεύθυνος πολίτης δεν είναι βλαξ να μη θέλει την ασφάλεια τη δική του και όσων προστατεύει. Είναι ένας απελπισμένος – εγκλωβισμένος άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει. Όταν έχεις να αποφασίσεις μεταξύ του λογαριασμού της ΔΕΗ και του Ο.Α.Ε.Ε. τότε βέβαια αποφασίζεις να πληρώσεις τη ΔΕΗ. Πολύ περισσότερο αν πρέπει να πληρώσεις το ενοίκιο σου ή το φαγητό σου, τότε δεν πληρώνεις τίποτε άλλο. Και αυτά δεν είναι υπερβολές ή ελάχιστες ακραίες καταστάσεις. Αν ήταν έτσι η κυβέρνηση δε θα μιλούσε για ανθρωπιστική κρίση.

Το χρέος που ο κάθε σοβαρός – υπεύθυνος πολίτης συσσώρευσε τα τελευταία λίγα χρόνια είναι χρέος που του επιβλήθηκε. Είναι Επιβαλλόμενο Χρέος. Αν ο όρος δεν υπάρχει θα πρέπει νομίζω να δημιουργηθεί. Κάθε προσπάθεια είσπραξης αυτού του χρέους και τόκων αυτού είναι ανήθικη.

Έτσι:

• Ο αριθμός των δόσεων δεν αλλάζει τίποτα διότι χρήματα δεν υπάρχουν. Το οικονομικό περιβάλλον συνεχώς χειροτερεύει.
• Ο όρος να πληρώνεις τις τρέχουσες εισφορές (εισφορές μεγέθους άλλων οικονομικών συνθηκών ακόμα και αν υπαχθείς σε χαμηλότερη κατηγορία) για να μπεις τη ρύθμιση είναι ανεφάρμοστος διότι χρήματα δεν υπάρχουν. Το οικονομικό περιβάλλον συνεχώς χειροτερεύει και πάλι.
• Το να πληρώσεις το μέρος της οφειλής (περίπου 30%) και τόκους που αφορούν την ασφάλεια υγείας σου είναι απαράδεκτο διότι τόσο καιρό δεν είχες ασφάλιση υγείας. Δεν σου παρείχαν ασφάλεια υγείας. Αν αρρώσταινες, πέθανες.
• Τα αποθεματικά των ταμείων τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ασκηθεί κοινωνική πολιτική τις δύσκολες τούτες στιγμές, εξαφανίστηκαν και τώρα χρήματα δεν υπάρχουν.

Για τα παραπάνω και για να επανεκκινήσουν οι ελ. επαγγελματίες απαιτείται:

• Πάγωμα των οφειλών τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει να ανακάμπτει η οικονομία και κατ' επέκταση τα ατομικά εισοδήματα των πολιτών.
• Διαγραφή του μέρους της οφειλής που αφορά τον κλάδο υγείας καθώς ο οργανισμός ασφάλισης αδιαφόρησε πλήρως για την κατάσταση των μελών του και ουσιαστικά τους καταδίκασε να υποστούν την όποια επιβάρυνση της υγείας τους από ενδεχόμενη ασθένεια. Στην ουσία δεν τους παρείχε την υπηρεσία για την οποία τους χρέωσε.
• Θέσπιση ειδικής ελάχιστης κλίμακας ασφάλισης του τομέα σύνταξης για όσο καιρό διαρκεί η παρούσα οικονομική κατάσταση.
• Έκδοση ξεχωριστών λογαριασμών για τον τομέα υγείας και τον τομέα σύνταξης.

Όλα τα παραπάνω βέβαια ισχύουν εφόσον το κράτος μας θεωρεί σοβαρούς και υπεύθυνους. Κατά τα φαινόμενα και τις κινήσεις του, το κράτος μοιάζει να μας θεωρεί ασόβαρους και ανεύθυνους οπότε πρέπει να μας βάλει σε τάξη πριν βάλει τα του οίκου του σε τάξη.

Απαράδεκτο λοιπόν το προς δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο (τουλάχιστον ως προς τις οφειλές των ελεύθερων επαγγελματιών) μιας και η καθαρά εισπρακτική του φιλοσοφία θάβει και την τελευταία ελπίδα για δίκαιη λύση του προβλήματος.

Γαστουνιώτης Χρήστος

Ελεύθερος επαγγελματίας

Όλο το άρθρο εδώ.