Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Τρίπτυχο

Με το που ξεκίνησε το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου η αποχαύνωση βάρεσε κόκκινο. Χίλιες προγραμματισμένες μεταδόσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες μισάνοιχτα στόματα, μάτια τετράγωνα σε αναλογία 16:9 και μυαλά επί 90 λεπτά αδρανή.
Τώρα που ξεκινάει και ο πόλεμος στη Συρία, το υπερθέαμα του μακελειού θα δώσει τη χαριστική βολή σε όσα μάτια, αυτιά και μυαλά κατάφεραν να ξεφύγουν. Μένει μόνο η επόμενη τσόντα DVD κάποιας μοντέλας να παρουσιαστεί για να ολοκληρωθεί το σχέδιο.
Τσόντα, μπάλα και αίμα.

Ξέχασα, έχουμε και τις “μεγάλες μέρες”.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Super Έκτακτο

Έκτακτο

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένα πουλάκια τα οποία κελαηδούν πολύ, μάθαμε τα εξής:
Οι ηγέτες της Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας θα πραγματοποιήσουν συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών στη Μάλτα. Στη συνάντηση θα παρευρίσκεται προσκεκλημένος ο πρόεδρος της Γαλλίας.
Σύμφωνα πάντα με τα πουλάκια, η Αγγέλα Μέρκελ βρίσκεται σε καταστολή μετά τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά που υπέστη στο άκουσμα της είδησης.
Το γερμανικό Μάρκο χτυπά την πόρτα της Γερμανίας απαιτώντας την χαμένη του θέση.
Το Med-ro (mediteranian-euro) χτυπά την πόρτα της μεσογείου απαιτώντας τη νέα του θέση.

Τα καλά πληροφορημένα πουλάκια, μας καλάηδισαν πως οι ηγέτες στη συνάντηση αυτή δε θα κάνουν τίποτε άλλο παρά να παίζουν τάβλι και ξερή ώστε να περάσει η ώρα. Μιας και οι πόρτες θα είναι κλειστές, όσοι είναι απ' έξω θα βράζουν στο ζουμί τους. Μερικοί θα ξεροψήνονται κιόλας.
Όταν βγουν, την κοινή ανακοίνωση θα την αφήσουν να παρουσιάσει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι με την παράκληση να χρησιμοποιήσει στις φράσεις του τις λέξεις "'ίσως", "πιστεύουμε", "ενωμένοι", "νότος", και "αποφασισμένοι". Ο Σίλβιο δήλωσε πως θα ήθελε να χρησιμοποιήσει επίσης τις λέξεις "συνουσία", "τουρισμός", "ανατολή", "δύση" και "χωρίστρα".

Οι υπόλοιποι συμφώνησαν.


Υπογραφή:
Ένας επώνυμος (άγνωστος) blogger.

Η Φαντασία έχει Αξία.

Ο καθένας υποψήφιος για κάποιο αξίωμα (δήμαρχος, νομάρχης, πρωθυπουργός) συνηθίζεται να ανακοινώνει το πρόγραμμα που θα υλοποιήσει αν κατακτήσει το αξίωμα. Κατακτά λοιπόν το αξίωμα, κάνει τη θητεία του και έρχεται η στιγμή των επόμενων εκλογών όπου αποφασίζει να ξαναθέσει υποψηφιότητα.

Φανταστείτε τώρα...
...φανταστείτε...

...να υπήρχε επιτροπή η οποία θα εξέταζε τις προγραμματικές δηλώσεις του υποψήφιου από την προηγούμενη θητεία του και θα τις σύγκρινε με το έργο του. Σε περίπτωση που δεν είχε κάνει το 70% για παράδειγμα όσων είχε υποσχεθεί, ΔΕΝ θα είχε δικαίωμα να ξαναβάλει υποψηφιότητα ποτέ πια.

Φανταστικό έτσι;

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Με το βλέμμα μπροστά

Οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε κάποια πόλη της Ελλάδας, μακριά η κοντά από τη Νεμέας (μας). Όταν έφτανε η στιγμή να πούμε για την καταγωγή μας, τότε δύο ήταν τα σχόλια που ακούγαμε. Θα μας έλεγαν: “Ααα, από τη Νεμέα, με το ωραίο κρασί”, ή “Από τη Νεμέα με το λιοντάρι”. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι τα δύο χαρακτηριστικά σύμβολα της περιοχής μας. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι η διαφήμιση του τόπου μας. Χωρίς να κάνουμε τίποτα, χωρίς να προσπαθήσουμε, η περιοχή μας διαφημιζόταν από μόνη της.
Στη σύγχρονη Νεμέα δύο πράγματα συμβαίνουν. Το κρασί αντικαταστάθηκε από τη γουρνοπούλα, και ο Ηρακλής από τον Οφέλτη. Η “Γιορτή κρασιού Νεμέας” έγινε γιορτή γουρνοπούλας Νεμέας, και το άγαλμα του Ηρακλή έχασε την ευκαιρία να ανεγερθεί μιας και τον πρόλαβε ο Οφέλτης.
Είμαστε σίγουροι πως οι ενστάσεις επί των προηγουμένων είναι πολλές.
Όταν έχεις μία γερή βάση για να χτίσεις το μύθο δεν την γκρεμίζεις. Αντιθέτως την ενισχύεις. Αν θες να προσθέσεις πάνω τους και “Τα Νέμεα” και τον Οφέλτη αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Αλλά να θυμάσαι πως κανείς δε σε ξέρει ούτε για τον Οφέλτη, ούτε για τα Νέμεα, ούτε για το πεντανόστιμο γουρνόπουλο. Ευτυχώς όμως που το κρασί και ο Ηρακλής συνεχίζουν να μας διαφημίζουν.

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Ξεκίνησε το πλοίο για την Κρήτη;

Θυμάστε το μύθο του Μινώταυρου και του Θησέα; Οι Αθηναίοι ήταν υποχρεωμένοι να στέλνουν κάθε εννιά χρόνια στο βασιλιά Μίνωα στην Κρήτη 7 νέους και 7 νέες οι οποίοι κατασπαράζονταν από τον Μινώταυρο. Ο Θησέας μη μπορώντας να ανεχτεί άλλο αυτό τον φόρο σε αίμα πήρε τη θέση ενός από τους 7 νέους και όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Μινώταυρο μέσα στον λαβύρινθο, τον σκότωσε. Με τη βοήθεια του Μίτου της Αριάδνης βγήκε από τον Λαβύρινθο και επέστρεψε στην Αθήνα. Περισσότερα εδώ.

Στην σύγχρονη Ελλάδα το ρόλο του Μινώταυρου έχουν αναλάβει οι Δανειστές μας και όσοι τα “έφαγαν” ενώ το ρόλο του Λαβύρινθου έχει πάρει το σύνολο των μνημονιακών και άλλων μέτρων, το χρηματοοικονομικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα.

Δύο είναι λοιπόν τα ζητούμενα:
Πρώτον, να βρεθεί ένας σύγχρονος Θησέας.
Δεύτερον, να βρεθεί η Αριάδνη με το Μίτο της που θα χαράξει το δρόμο εξόδου από το τούνελ του οποίου το φως δε βλέπουμε γιατί απλά δεν έχει άκρη και τέλος.
Ο σύγχρονος Θησέας θα βάλει τέλος στην κατρακύλα, άμεσα, ορίζοντας την κόκκινη γραμμή και τραβώντας τη όσο πίσω χρειάζεται προκειμένου να περάσει το όριο της αξιοπρέπειας.
Η Αριάδνη θα χαράξει τη μέθοδο, τον τρόπο που θα μας βγάλει βήμα, βήμα, μεθοδικά από το λάκκο (δεν είναι τούνελ) που έχουμε πέσει.
Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε απόφαση και τρόπο. Μέχρι στιγμής κανένας απ’ όσους μας κυβερνούν δεν έδειξε πυγμή και ευφυΐα. Αντίθετα συνεχίζουν να στέλνουν τα πλοία γεμάτα νέους, νέες, μικρούς και μεγάλους, ως φόρο αίματος στους δανειστές.

Μινώταυρος = Δανειστές, καιροσκόποι
Λαβύρινθος = μνημόνια, μέτρα
Θησέας = Απόφαση, πυγμή
Αριάδνη = Μέθοδος, τρόπος,ευφυΐα

Και να ξέρετε ότι μερικά προβλήματα λύνονται μόνο με τον τρόπο του Θησέα και του Μ. Αλέξανδρου. Με το σπαθί.

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Επεκτατική πολιτική

Σκεφτείτε το εξής: Ένας φίλος σας Αθηναίος, της μέσης και άνω τάξης, χωρίς οικονομικό πρόβλημα, με το ωραίο του διαμέρισμα (ίσως και δύο ή τρία), με το καλό του αυτοκίνητο, τα ρούχα του, τα ρολόγια του κ.λ.π. έρχεται καλεσμένος σπίτι σου στο χωριό. Φτάνει το μεσημέρι και καθόσαστε στις πλαστικές καρέκλες κάτω από την κληματαριά, και ξεκινάτε το φαγητό σας με κρασί από το αμπέλι σας. Κόβετε και μια ντοματούλα και καν’ αγγουράκι από το μποστάνι σας για τη σαλάτα την ίδια ώρα που η μυρωδιά από το κοτόπουλο (από το κοτέτσι σας βέβαια) γεμίζει την αυλή σας καθώς ψήνεται στα κάρβουνα λίγο παραπέρα. Τα παιδιά παίζουν και φωνάζουν χαρούμενα κάπου εκεί κοντά, κανονίζοντας το απόγευμα να πάνε καμιά βόλτα με τα ποδήλατά τους στο ποτάμι. Το φαγητό ετοιμάστηκε, σερβιρίστηκε και καταναλώθηκε. Άλλο ένα ποτηράκι κρασί, λίγο φρούτο και μέσα για τον μεσημεριανό υπνάκο.
Ξυπνάτε, καφές, βόλτα, και το βράδυ άλλο ένα υπέροχο γεύμα κάτω από την κληματαριά. Ο φίλος σας συνειδητοποιεί ότι τα πεφταστέρια δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και παραμένει τουλάχιστον μία ώρα αφού όλοι έχουν πάει για ύπνο, μόνος του έξω παρατηρώντας τον έναστρο ουρανό.
Κάποια στιγμή το σαββατοκύριακο τελειώνει και ο φίλος σας παίρνει το υπέροχο αυτοκίνητό του, την ομολογουμένως εντυπωσιακή σύντροφό του, και επιστρέφει στο άνετο και μοντέρνο διαμέρισμά του.
Αυθαιρέτα, εντελώς υποκειμενικά και χωρίς καμία απόδειξη σας λέω ότι στο μυαλό του έχει είδη υπολογίσει πότε θα είναι διαθέσιμος να ξανακάνει το σαββατοκύριακό του στο σπίτι σας, και δε θα ηρεμήσει μέχρι να το ξανακάνει.

Πάμε τώρα ένα βήμα παραπέρα.

Ο Fritz είναι ένας Γερμανός (ή οποιοσδήποτε βορειοευρωπαίος) της μέσης και άνω τάξης, χωρίς οικονομικό πρόβλημα, με το ωραίο του διαμέρισμα (ίσως και δύο ή τρία), με το καλό του αυτοκίνητο, τα ρούχα του, τα ρολόγια του κ.λ.π. Ο Fritz τις περισσότερες μέρες του ατέλειωτου χειμώνα της χώρας του, πρέπει να σκάβει μέσα στο χιόνι, κάθε πρωί, για να πάει στο αυτοκίνητό του. Δουλεύει, γυρνάει σπίτι του, βλέπει TV, κοιμάται, ξυπνάει, πάει στη δουλειά... Ίσως να βγει με συναδέλφους μία στο τόσο για κάποιο ποτό αν έχει χρόνο, και σίγουρα το Σάββατο θα πάει στο μπαρ και θα μπεκρολογάει μέχρι να λιποθυμήσει από το μεθύσι.
Ο Fritz ΚΑΙ φέτος θα έρθει διακοπές στην Ελλάδα. Το έχει κανονίσει από το Δεκέμβρη άλλωστε. Τι και αν είναι η 8η συνεχής χρονιά, κάθε φορά το συναίσθημα είναι ίδιο. Κοιτάει αμίλητος τα τοπία, τρώει τις σαλάτες με την ίδια ευχαρίστηση που ένα παιδί τρώει το παγωτό του, απολαμβάνει τον ουρανό, το φεγγάρι, τα πεφταστέρια. Να που υπάρχει παράδεισος σκέφτεται.
Περνάνε οι μέρες και ο Fritz επιστρέφει στην πατρίδα του κατακόκκινος από τον ήλιο και ευτυχής.
Ευτυχής αλλά σφιγμένος, πικραμένος. Το επόμενο καλοκαίρι είναι τόσο μακριά.

Ποια είναι τώρα η διαφορά μεταξύ του Αθηναίου φίλου μας και του Fritz; Η διαφορά είναι πως ο Αθηναίος φίλος μας αν και μας ζηλεύει λιγάκι, θα μας ευχαριστήσει εγκάρδια για τη φιλοξενία και με την πρώτη ευκαιρία θα μας το ανταποδώσει.
Αντίθετα ο Fritz ζηλεύει πολύ. Αυτό που απολαμβάνει δεν είναι δικό του, ούτε κάποιου φίλου του. Επίσης είναι πολύ μακριά και πρέπει να πληρώσει για να το έχει. Για το Fritz οι τεμπέληδες Έλληνες ΔΕΝ δικαιούνται να ζουν σε αυτόν τον παράδεισο.

Η νοοτροπία αυτή δυστυχώς είναι διάχυτη σε όλη τη βόρεια Ευρώπη και αφορά όλη τη νότια Ευρώπη. Οι βορειοευρωπαίοι πιστεύουν ότι ο Νότος κατοικείται από τεμπέληδες, αργόσχολους και πως έφτασε η ώρα και για αυτούς (τους βόρειους) να αποκτήσουν ένα κομμάτι νότου δικό τους. Θεωρούν ότι χρόνια τώρα μας έτρεφαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και πως ήρθε η στιγμή να πάρουν ότι τους ανήκει. Οι κυβερνήσεις του βορά με αρχηγό τη Γερμανία, καλλιεργούν συστηματικά αυτή τη φιλοσοφία. Οι πολίτες του έπεσαν στην παγίδα και τώρα τρέχουμε και δε φτάνουμε.
Είναι επεκτατικά τα μέτρα αυτά που εφαρμόζουν και όχι οικονομικά.

Υπογραφή:
Ένας επώνυμος “άγνωστος” blogger

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Σκάνδαλο ~ Έκτακτο

Ομάδα επιστημόνων εξέτασε μεγάλη ποσότητα από κατουρημένες ποδιές. Η ανάλυση έδειξε ότι εκτός από την αναμενόμενη ποσότητα ουρίας βρέθηκαν ουσίες που ανήκουν στη κατηγορία των κυανοακρυλικών (κοινώς κόλα logo). Ως αποτέλεσμα είναι μετά την επαφή με την ποδιά, η γλώσσα να παραμένει μόνιμα και ισχυρά ενωμένη πάνω της ακόμα και αν επιθυμούμε να απομακρυνθούμε. Το πρόβλημα με τις κυανοακρυλικές ουσίες είναι πως είναι αταξικές. Αποτέλεσμα αυτού είναι να πάσχουν από το σύνδρομο της “κολλημένης γλώσσας” όλες οι ομάδες πολιτών.

Δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολος και αναίμακτος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος. Τα θύματα έχουν δύο τρόπους αντίδρασης.

Πρώτος τρόπος είναι η συνειδητοποίηση του επιφανειακού του προβλήματος. Δεδομένου της στάσης του σώματος είναι πολύ εύκολο να πιάσεις αυτούς που φορούν τις ποδιές απ’ τ’ αρχίδια πολύ σφιχτά. Η μόνη αντίδρασή τους είναι να λύσουν την ποδιά και να φύγεις τρέχοντας μαζί της. Έπειτα έχεις όλο το χρόνο δικό σου να την ξεκολλήσεις (α. προσοχή πονάει. β. Η γεύση της κατουρλίλας δεν φεύγει εύκολα.).

Ο δεύτερος τρόπος είναι να κόψεις τη γλώσσα σου. Ο πόνος είναι αφόρητος αλλά σύντομα κατανοείς πόσο πιο ελεύθερος ζεις. Η γεύση του αίματος ξεπλένει αμέσως την κατουρλίλα από τη στοματική σου κοιλότητα. Εντύπωση σου κάνει η ικανότητα του σώματός σου να επανέλθει σε όρθια στάση σύντομα.



Απεξάρτηση από τις κατουρημένες ποδιές.

Λευτεριά στις κολλημένες γλώσσες.



Σύλλογος επανένταξης εξαρτημένων από την ουρίαἔλειξα

(στο σύλλογό μας μπορούν να συμμετάσχουν και όσοι “κοψοχέρηδες” προέκυψαν μετά τις τελευταίες εκλογές).

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Μεγάλες Μέρες 2013 ~ Πρόγραμμα

Βεβαίως και περιμένουμε με αγωνία να ανακοινωθεί το πρόγραμμα των μεγάλων ημερών της Νεμέας (μας). Κανείς δεν ξέρει τι θα παρουσιαστεί, αλλά εμείς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι όλο το μέχρι στιγμής παρασκήνιο. Πέντε ήταν τα σενάρια:

Σενάριο 1ο
Το σενάριο αυτό βασιζόταν στο εξής concept. Τρία μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής θα παρουσίαζαν ένα ποιοτικό θέαμα, ανοιχτό για όλο το κοινό. Το concept αυτό κατέρρευσε διότι μας σαμποτάρισαν οι γύρω περιοχές. Άκου κει... Τα μεγάλα ονόματα εμφανίστηκαν σε άλλους δήμους: Ο Νταλάρας στο Σοφικό, ο Παντελής Θαλασσινός στο Κιάτο, Ο Πασχάλης στο Ξυλόκαστρο, Ο Σάκης Ρουβάς στο Άργος. Μέχρι και η Αρβανιτάκη έπαιξε στο θέατρο Αρχ. Κλεωνών στην Κόρινθο. Οι άθλιοι, οι ελεεινοί, οι εγκάθετοι, οι τιποτένιοι, θέλησαν να μας εξευτελίσουν παίρνοντας όλα τα πρώτα ονόματα και αφήνοντάς μας με τίποτα. Οι πληροφορίες θέλουν μέσα στο φθινόπωρο ο δήμος μας να “κλείσει” για το επόμενο καλοκαίρι ΟΛΑ τα μεγάλα ονόματα με αποτέλεσμα όπου και να πας στην υπόλοιπη Κορινθία να έχουν εκδηλώσεις με το “Γόρδιο Δεσμό” και μόνο (η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται παγωμένο).

Σενάριο 2ο
Οι εκδηλώσεις θα βασίζονταν στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ. Κλασική μουσική, έντεχνο, τζαζ. Και τι άλλο; Μα φυσικά κρασί. Μα πως να προωθήσεις το τοπικό προϊόν σου με τα κλαρίνα; Τα κλαρίνα θέλουν γουρούνια και τα γουρούνια θέλουν μπύρα και τα μουσικά σύνολα κρασί. Φαντάζεστε το κονσέρτο για πιάνο αρ.21του Μότσαρτ και στο μέτρημα να ακούγεται ο μπαλτάς στα παΐδια του γουρουνιού; Δυστυχώς ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΤ. Ρε γαμώτο, μια φορά είπαμε να κάνουμε ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ εκδηλώσεις και οι αθεόφοβοι ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΤ. Πάει και αυτή η ιδέα.

Σενάριο 3ο
Μέρες που είναι (δύσκολες δηλαδή) θα τη βγάλουμε με ότι έχουμε. Βασικός εκπρόσωπος του τοπικού πολιτισμού, η χορωδία Νεμέας, θα αναλάμβανε την ψυχαγωγία μας. Ευτυχώς ομάδα ψυχολόγων προέβλεψε τη δραματική αύξηση στις αυτοκτονίες που θα επέφερε μία τέτοια κίνηση και την απέτρεψε. (Θεέ μου υπάρχεις...).

Σενάριο 3β
Εναλλακτικά, επειδή οι μέρες είναι δύσκολες, έπεσε η εξής ιδέα: Σε όλους τους επισκέπτες θα μοιραστούν χριστουγεννιάτικα τρίγωνα, ντέφια, μαράκες και σφυρίχτρες καθώς και μισή σελίδα Α4 με τίτλους από τραγούδια για να τα σκέφτονται. Όσοι δεν ξέρουν τα παραπάνω όργανα έχουν τη δυνατότητα να χτυπούν παλαμάκια ή να σφυρίζουν με το στόμα.

Σενάριο 4ο
Αυτό το σενάριο πιστεύουμε ότι θα γίνει τελικά. Περιλαμβάνει την εξής έξυπνη ιδέα: Αφού ΔΕΝ υπάρχει δρόμος που να συνδέει τη Νεμέα με τον κόμβο, και με γνώμονα την ασφάλεια των επισκεπτών, δε θα γίνουν εκδηλώσεις προκειμένου να τους προφυλάξουμε από ατύχημα.

Σενάριο 5ο
Όπως όλες οι γυναίκες που είναι στις “μέρες” τους και δεν έχουν κάνει υπέρηχο δεν ξέρουμε τι θα βγάλουν (αγόρι ή κορίτσι), έτσι και η Νεμέα (μας) που είναι στις “μέρες” της δεν ξέρουμε τι θα βγάλει. Surprise.
(ευχαριστούμε τον “επώνυμο (άγνωστο) μπλόγκερ” για την ιδέα της εγκυμοσύνης).

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Συναισθηματική φόρτιση

Στις παρανοϊκές αυτές μέρες που διανύουμε
έχει παρατηρηθεί άλλο ένα φαινόμενο πολίτικου ολισθήματος. Είναι η πιστή εφαρμογή της μεθοδολογίας που διδάσκουν οι γνωστοί επικοινωνιολόγοι οι οποίοι αποτελούν απαραίτητο κομμάτι κάθε πολιτικάντη που θέλει να κάνει καριέρα στην πολίτικη σκηνή. Μέγα κεφάλαιο στην μεθοδολογία αυτή είναι η συναισθηματική φόρτιση! Και πως επιτυγχάνεται αυτή; Με ποιον άλλο τρόπο από την αναφορά στην οικογένεια, στον πάτερα, στη μάνα, στη φτώχεια που έχω περάσει και μια σειρά άλλων τέτοιων αναφορών που κάνουν τον τηλεθεατή να νοιώθει οίκτο προς το πρόσωπό του, αλλά ακόμα και συναίσθημα προσωρινής συμπάθειας (βλέπε Ρουσόπουλο με αφορμή το σκάνδαλο Βασιλοπαιδιού που είχε πει από το βήμα της βουλής με μεγάλη ένταση ”κυριε Γιώργο Παπανδρέου ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους, εσείς γεννηθήκατε σε μια πλούσια πολίτικη οικογένεια ενώ εγώ είμαι το παιδί ενός φτωχοί ταχυδρόμου”) Και κλάμα από κάτω. Βλέπε τώρα Παπακωνσταντίνου που είναι και αυτός θύμα πλεκτάνης και ένα εργατικό φτωχόπαιδο, γενικά όλοι όταν πιέζονται το ρίχνουν στον Νίκο Κούρκουλο και στην Μάρθα Βούρτση. Οι μέθοδοι όμως αυτοί στην εποχή μας έχουν ξεφτίσει. Όλοι έχουν δουλέψει, όλου έχουν περάσει φτώχεια, όλοι έχουν πάτερα και μάνα και όλοι μας έχουμε σημεία αναφοράς που μας κάνουν υπερήφανους, δεν ανακάλυψαν τους θεσμούς και τα ήθη αυτοί. Ας συνεχίσει το πολίτικο προσωπικό της χωράς να εργάζεται όπως όλοι οι πολίτες, να διασφαλίζει τα ήθη και τους θεσμούς και να αφήσει τους μελοδραματισμούς στα κανάλια και στα μπαλκόνια και να είναι σίγουροι ότι θα μπουν στο πάνθεον της ιστορίας για το θετικό τους έργο από αυτόν τον λαό που οι ίδιοι θεωρούν εύπλαστη μάζα.

Υπογραφή:
“Ένας καθυστερημένα ρομαντικός ψηφοφόρος”

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Σε τεντωμένο σχοινί.

Είναι πολύ λογικό και ενστικτώδες, όταν νοιώσεις ότι απειλείσαι να ψάξεις για το καταφύγιο αυτό
που θα σου προσφέρει ασφάλεια. Συνήθως η οικογένεια και οι φίλοι αποτελούσαν ως τώρα τους παραδοσιακούς “χώρους” όπου κατέφευγε κάποιος. Αν ξέμεινες από δουλειά ή χρήματα, αν είχες κάποιο πρόβλημα που ήθελες να μοιραστείς, αν σε βασάνιζε μία κατάσταση τότε στρεφόσουν στους παραπάνω. Η οικογένεια, ήταν πάντα με την αγκαλιά ανοιχτή να σε δεχτεί, με το δωμάτιό σου ΠΑΝΤΑ να σε περιμένει, τι και αν εσύ λείπεις για χρόνια. Οι φίλοι είτε από κοντά, είτε από το τηλέφωνο κάτι σαν εξομολογητές, κάτι σαν ψυχαναλυτές, σε άκουγαν υπομονετικά καθώς εσύ με την κουβέντα έβαζες τις σκέψεις σε σειρά στο μυαλό σου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξεπερνούσες το δύσκολο σημείο, αντλούσες δύναμη και με τις συμβουλές τους ή την προσωπική αναθεώρηση της κατάστασης κατάφερνες να συνεχίσεις. Συνήθως δυνατότερος και ποιο έμπειρος (και παχύτερος αν πήγαινες στο σπίτι για λίγες ημέρες). Οικογένεια και φίλοι λοιπόν, διαχρονικά, παραδοσιακά, αποτελούν το στήριγμα της νεοελληνικής κοινωνίας (κάποιος ψυχολόγος είχε πει πως αν όλοι είχαν φίλους, οι ψυχολόγοι δε θα υπήρχαν σαν επάγγελμα).
Που βρισκόμαστε τώρα; Γιατί σχεδόν όλοι νοιώθουμε αβοήθητοι και εκτεθειμένοι; Προσέξτε τη λέξη “εκτεθειμένοι”. Ο κίνδυνος δεν έχει σημασία. Η έκθεση στον κίνδυνο έχει σημασία. Το να είσαι απροστάτευτος έχει σημασία. Το να μην έχεις λύση έχει σημασία. Η απόγνωση είναι το πρόβλημα. Και πως να μην βρεθείς σε απόγνωση όταν τα στηρίγματά σου βρίσκονται ΚΑΙ αυτά σε απόγνωση;
Δυστυχώς πάνω στην απόγνωση συμβαίνουν πολλά. Και πάνω στην απόγνωση υπάρχουν δυστυχώς αγκαλιές που ανοίγουν διάπλατα να δεχτούν όλους αυτούς τους απεγνωσμένους ανθρώπους. Ο φτωχός, ο εξαθλιωμένος, ο πεινασμένος, ο τρομοκρατημένος θα δράσει με το ένστικτο. Θα τρέξει να βρει καταφύγιο στις όποιες αγκαλιές θα ανοίξουν, αρκεί να είναι στολισμένες και να υπόσχονται. Και υπάρχουν τέτοιες.
Δεν έχει ανάγκη κανένας μας καμία από αυτές τις αγκαλιές απ’ όπου και να προέρχονται. Δεν είναι αυτές που χτίζουν την κοινωνία. Την κοινωνία τη χτίζουμε εμείς. Ο καθένας ξεχωριστά ας ανοίξει την αγκαλιά και το μυαλό του να δεχτεί το συνάνθρωπό του. Να δεχτεί να τον ακούσει και να του προσφέρει ότι μπορεί. Ίσως ο καλός λόγος και μόνο να ενσταλάξει μία μικρή δόση αισιοδοξίας και να διαλύσει την απόγνωση του άλλου. Εμείς οι πολίτες της όποιας μικρής ή μεγάλης κοινωνίας να φροντίσουμε τον διπλανό μας. Τώρα που ο διπλανός μας έχει πάνω κάτω, τα ίδια προβλήματα με εμάς, τώρα είναι πιο εύκολο να τον καταλάβουμε. Μιλήστε, μοιραστείτε, συμπονέστε. Μη μένετε σπίτι αν νοιώθετε μόνοι και πνιγμένοι από τα άγχη. Βγείτε στα πάρκα και στις πλατείες. Δεν είστε μόνοι. Θα βρούμε τη λύση μαζί μας. Είμαστε πολλοί.
Αλλά προσοχή, μην πέφτετε στην παγίδα των ανοιχτών αγκαλιών. Έχουν δόντια.

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Ο πολιτισμός περνάει από το στομάχι

Αποφάσισα, μετά από ώριμη σκέψη, να διαθέσω 20 ευρώ σε καύσιμα και να κάνω μια «γυροβολιά» στην Κορινθία.
Διαπίστωσα με έκπληξη ότι υπάρχουν εκδηλώσεις από Συλλόγους και Δήμους με καλλιτέχνες οι οποίοι δεν φημίζονται για την απήχησή τους στην πώληση γουρουνόπουλου.
Είδα για παράδειγμα αφίσες για συναυλίες (λίγο προσοχή στη διαφορά συναυλίας-πανηγυριού) Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Βασίλη Καζούλη, Γιώργο Νταλάρα, Μπάμπη Στοκα, Παντελη Θαλασσινο, Μαρινέλλα με Κώστα Χατζή μέχρι και αφίσα για event με τον Πασχάλη (όχι τον Τερζή, τον άλλο Πασχάλη τον «αιώνιο έφηβο»).
Δεν ξέρω ποια σκοτεινά κέντρα αποφάσεων δίνουν εντολή για τέτοιες εκδηλώσεις αλλά εμένα μου φαίνεται ύποπτο.
Θεωρώ βέβαιο ότι ήδη έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες γιατί με τέτοιου είδους εκδηλώσεις «δεν δουλεύουν τα μαγαζά».
Και πώς να δουλέψουν άλλωστε?
Ο καταστηματάρχης ακούει «συναυλία» και στο μυαλό του αναβοσβήνει μια φωτεινή επιγραφή που λέει «δωρεάν ορχήστρα»!
Στρώνει τραπέζια, νοικιάζει καρέκλες, κάνει γενικώς τα κουμάντα του και ξαφνικά του βγαίνει ο χοντρός με τα μούσια στην σκηνή και τραγουδάει κάτι «εκεί στο Νότο» και άλλα τέτοια θολοκουλτουριάρικα! Στάνταρ ούτε μισό κιλό γουρούνι δεν θα πουληθεί.

Εμείς φυσικά στην πόλη μας δεν έχουμε και δεν θέλουμε τέτοια προβλήματα.
Αν, κατά τύχη φυσικά, έρθει κανάς τέτοιος κουλτουριάρης τον ξαποστέλνουμε σε κάποιο από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Όσο πιο μακριά είναι τόσο καλύτερα!
Σάμπως αυτοί που θα πάνε να τον ακούσουν θα αγοράσουν γουρουνόπουλο; Όχι! Άσε που άμα είναι και στις «Μεγάλες Μέρες της Νεμέας» (τι βαρύγδουπος τίτλος) αυτή η εκδήλωση θα θέλουν και ΔΩΡΕΑΝ κρασί! Ανήκουστο! Άρα; Μακριά και αγαπημένοι.
Έτσι αφήνουμε το κέντρο της πόλης (και τα υπέροχα ξενοίκιαστα καταστήματά του) ελεύθερο για εκδηλώσεις που συνάδουν με την πώληση εδεσμάτων, κυρίως γουρουνόπουλου, χωρίς φυσικά να φέρουν ευθύνη τα καταστήματα αφού ο σκοπός τους είναι να το πωλούν (άσε που συνεισφέρουν και οικονομικά στην κάλυψη των εξόδων της μουσικής οπότε έχουν και το δίκιο τους).

Γνώμη μας είναι ότι η πόλη μας μπορεί να τα φιλοξενήσει ΟΛΑ!
Αρκεί να είναι στον σωστό τόπο και χρόνο, να έχει γίνει προεργασία και προγραμματισμός και φυσικά διαφήμιση. Μόνο έτσι θα έρθουν επισκέπτες και θα υπάρχει μια ανάκαμψη (μικρή ή μεγάλη θα εξαρτηθεί) στην τοπική οικονομία.

Χωράνε και τα κλαρίνα με το γουρουνόπουλο και η συναυλία στο όρθιο με μπύρες και αναψυκτικά.
Αλλά για να γίνουν όλα αυτά δεν αρκεί κάποιος να φέρει απλά τον τίτλο «πρόεδρος» - «διοργανωτής» κτλ.
Πρέπει και να τον δικαιολογεί!

Υπογραφή:
"Ελεύθερος Στοχαστης"

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

R-complex, (Να γιατί μόνο οι χορτασμένοι και ικανοποιημένοι μπορούν να φιλοσοφήσουν...)

Ξέρετε τι είναι το R-complex;
R-complex = Reptil complex = Ερπετικό Σύμπλεγμα


Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε τρία τμήματα. Τα περιγραφικά ονόματα αυτών των τριών εγκεφά­λων, από τον εξελικτικά παλιότερο προς τον νεώτερο, είναι: «Εγκέφαλος των ερπετών», «Παλαιο-Εγκέφαλος των θηλαστικών» και «Νέο-Εγκέφαλος των θηλα­στικών». Στην ουσία σκεφτόμαστε με τρία μυαλά, ανεξάρτητα σε μεγάλο βαθμό το ένα από το άλλο.

Ο Ερπετικός εγκέφαλος υπάρχει και είναι σχεδόν όμοιος σε όλα τα είδη των ζώων, πουλιών και ερπετών που ζουν σήμερα στη γη. Οι λειτουργίες του είναι απλές και σχετίζονται αποκλειστικά με την επιβίωση: Η πείνα, το σεξ, ο φόβος, η αντίδραση «μάχης - αποφυγής», η υπεράσπιση του προσωπικού μας εδάφους, το να είσαι ασφαλής, ο έλεγχος της θερμοκρασίας.

Ο Παλαιο-Εγκέφαλος των θηλαστικών είναι υπεύθυνος για το συναίσθημα και ο Νέο-Εγκέφαλος των θηλαστικών είναι υπεύθυνος για τη λογική.

Τα σήματα (ερεθίσματα, πληροφορίες) από το περιβάλλον επεξεργάζονται ΚΑΙ από τα τρία τμήματα και οι απαντήσεις μεταφέρονται στα όργανα αντίδρασης (χέρια, πόδια, καρδιά κ.λ.π.). Όταν όλα είναι καλά τα τρία τμήματα συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους και επιτυγχάνεται η ισορροπία. Όταν όμως οι απαντήσεις μεταξύ των τμημάτων είναι αλληλοσυγκρουόμενες τότε υπάρχει κίνδυνος το σύστημα να καταρρεύσει. Είναι οι γνωστέ καταστάσεις όπου λογική και συναίσθημα έρχονται σε σύγκρουση. Όταν αυτές οι περιπτώσεις είναι έντονες και η ένταση των αλληλοσυγκρουόμενων συμπερασμάτων είναι ακραία τότε συμβαίνει το εξής ενδιαφέρον: Ο ερπετικός εγκέφαλος, ο εγκέφαλος του ζώου δηλαδή, έχει τη δυνατότητα να αποσυνδέει κάποιο από τα ανώτερα τμήματα προκειμένου να αποφύγει την ολοκληρωτική πτώση του συστήματος. Αποσυνδέει αυτό το τμήμα με τη μεγαλύτερη δυσαρμονία. Σε εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις αποσυνδέει ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΛΛΑ ΤΜΗΜΑΤΑ. Ο άνθρωπος δηλαδή σταματά να δέχεται συμπεράσματα από τη λογική και το συναίσθημα. Το ζώο παίρνει το πάνω χέρι μέχρι να τερματιστεί η κρίση. Το «κλείσιμο» του άλλου -ή και των δύο άλλων εγγεφάλων- υπάρχει η πρόβλεψη να διαρκεί τον λιγότερο δυνατό χρόνο, είναι όμως δυνατόν και να επεκταθεί μέχρι να επι­λυθεί η κατάσταση ή να αντιμετωπιστεί το ερέθισμα που προκαλεί τη δυσαρμονία των απαντήσεων. Στο διάστημα αυτό επιτελού­νται μόνον οι βασικότερες λειτουργίες και το όλο σύστημα (ο άνθρωπος) λειτουργεί σε έναν στοιχειώδη μόνο βαθμό.

Με απλά λόγια, η λογική μπορεί να λει­τουργήσει μόνον εφόσον έχουν ικανο­ποιηθεί οι συναισθηματικές μας ανάγκες, και οι συναισθηματικές μας ανάγκες μπορούν να εμφανιστούν μόνον εφό­σον έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες μας που σχετίζονται με την επιβίωση! Δηλαδή «μόνο αν είναι κάποιος χορτάτος μπορεί να φιλοσοφεί»

Ουσιαστικά όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με θέματα επιβίωσης, λογική και συναίσθημα πάνε περίπατο. Το ερπετό αναλαμβάνει τα ηνία και δίνει εντολές στα όργανα αντίδρασης να δράσουν.

Καταλαβαίνατε τώρα γιατί μερικά πράγματα είναι αναπόφευκτα; Καταλαβαίνετε γιατί όταν θα έρθουν να σου πάρουν το σπίτι θα αρπάξεις το ρόπαλο στο χέρι; Καταλαβαίνετε ότι όταν δεις το παιδί σου να πεινάει και αν αδυνατίζει θα αρπάξεις το λοστάρι; Καταλαβαίνετε ότι όταν δεις τον κλητήρα* να σου κουνάει στα μούτρα το χαρτί της κατάσχεσης θα αρπάξεις την καραμπίνα;

Η λογική εξαφανίζεται μπροστά στο συναίσθημα και το συναίσθημα μπροστά στην ανάγκη για επιβίωση. Όταν λοιπόν η εξαθλίωση φτάσει σε βαθμό τέτοιο που θα κινδυνεύσει η ασφάλειά σου, το μέλλον σου και η ζωή σου δε θα σκεφτείς ούτε τις ηθικές σου αξίες, ούτε τους καλούς σου τρόπους ούτε τον παραλογισμό των πράξεων που πρόκειται να κάνεις. Το ζώο θα αποσυνδέσει τα άλλα δύο τμήματα και τότε ο νόμος της ζούγκλας θα δώσει τη λύση.

Περισσότερα εδώ. Και εδώ 

*(Αναφέραμε το επάγγελμα του κλητήρα παραπάνω. Είναι ένα καλό παράδειγμα προκειμένου να ξεδιαλύνουμε το μύθο του “Η δουλειά δεν είναι ντροπή”. Πιστέψτε μας, μερικές δουλειές είναι ντροπή. Θα επανέλθουμε με άρθρο επί του θέματος.)

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Πνευματική άσκηση

Πως μπορεί να μη σε ενοχλέι η ψήφος πίσω από ένα παραβάν
και να σε ενοχλεί το σχόλιο πίσω από ένα παραβάν;

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Ενημέρωση.

 Λάβαμε σήμερα ένα mail από το γραφείο του αντιπεριφεριάρχη σχετικό με το θέμα που έχει ανακύψει για τις απαλλοτριώσεις στην Επαρχιακή Οδό Νεμέα – Κούτσι – Στιμάγκα. Με το έγγραφο αυτό δίνονται εξηγήσεις.

Θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι ΔΕΝ είμαστε ενημερωτικό blog. Δεν ψάχνουμε να βρούμε ΤΗΝ είδηση και να την δημοσιεύσουμε. Ασχολούμαστε με θέματα που μας κινούν το ενδιαφέρον σε προσωπικό επίπεδο. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι και δεν αναμεταδίδουμε ειδήσεις. Γράφουμε για να δώσουμε μία διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας με βάση πάντα την προσωπική μας εμπειρία και για αυτό ίσως και να μην είμαστε πάντα αντικειμενικοί.

Βλέπουμε μία λακκούβα στο δρόμο; Θα μιλήσουμε για τη λακκούβα.
Βλέπουμε μία διασταύρωση χωρίς σηματοδότηση; Θα μιλήσουμε για τη διασταύρωση κ.λ.π.

Αν σας ενδιαφέρουν τα καθημερινά – σημαντικά νέα μπορείτε να ενημερωθείτε με επάρκεια σε άλλα, αξιόλογα blog.

Εν πάσει περιπτώσει, το κείμενο από το γραφείο του αντιπεριφεριάρχη μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Εύπολις Νεμέας Νέα


Κυκλοφόρησε το νέο φύλο της “Εύπολις Νεμέας Νέα”.
Θα τη διαβάσουμε και θα επανέλθουμε.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Ονοματεπώνυμα, προσδιορισμοί, επίθετα, χαρακτηρισμοί.

Δεν μας ενδιαφέρουν οι πολιτικοί άλλα μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η πολιτική. Βασικά πιστεύουμε ότι οι πολίτικοι κατά τη διάρκεια της θητείας τους θα έπρεπε να χάνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν το ονοματεπώνυμό τους σε οποιαδήποτε δραστηριότητά τους. Θα πρέπει να αναφέρονται π.χ. ως “Ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων” (χωρίς όνομα και το κύριος, γιατί κυρίαρχος και κύριος είναι ο λαός), ή “Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας”, ή Ο Νομάρχης Κορινθίας, ή Ο Δήμαρχος του Δήμου Νεμέας. Τελεία και παύλα. Ονοματεπώνυμα, προσδιορισμοί, επίθετα, χαρακτηρισμοί είναι παντελώς άσχετα, αδιάφορα και αποπροσανατολιστικά.

Κάντε τη δουλειά σας σωστά. Αν κάποιος θέλει να μάθει ποιος κυβέρνησε κάποτε, ας πάει στην εγκυκλοπαίδεια να μάθει. Και αν κάποιος σας χαρακτηρίσει είναι μέρος του φόρτου εργασίας σας να το αντιμετωπίσετε (σε ψυχολογικό επίπεδο).

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πλέον! Είναι πραγματικότητα, ναι ζούμε σε μια κοινωνία που συνεχώς παρακμάζει! Χωρίς καμιά υπερβολή σ’ όλους τους τομείς, σε όλα. Προσπαθούμε συνεχώς να ξεφύγουμε απ’ την συνεχή πτώση άλλα αυτή είναι αναπόφευκτη. Δυστυχώς άλλα ο πλανήτης Γη έχει συγκεκριμένους πόρους και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις άρρωστες ορέξεις μας! Και τώρα τι; Μάλλον η σύγχυση, η τρελά και οι σπασμωδικές κινήσεις σε όλες μας τις ενέργειες! Παντού.
Για παράδειγμα:
Η πολιτεία τα προηγούμενα χρονιά μας μιλούσε για αποκέντρωση τώρα τα κλείνει όλα και τα μαζεύει στις πόλεις για οικονομία! Μας καθοδηγούσε στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης που ήταν βασισμένη σε έναν ψεύτικο δανεισμό με ψεύτικα ανύπαρκτα λογιστικά χρήματα. Νομοθετούσε και πρόσταζε γενική επίθεση στον ανταγωνισμό κάνοντάς μας όλους ανταγωνιστικούς προσωρινούς επιχειρηματίες! Εμείς μην έχοντας άλλη επιλογή ακολουθούσαμε, γιατί αλλιώς ήμασταν έξω απ το παιχνίδι. Γενικώς βιώσαμε και βιώνουμε εκατομμύρια αντιφάσεις που μας οδηγούν στην πλήρη παράκρουση. Το θέμα είναι ότι τώρα που κάνεις δεν βρίσκει ένα σταθερό περιβάλλον, οι νομοθέτες και οι επιβλέποντες του σάπιου αυτού συστήματος που υπηρέτησαν δυο σκοπούς, την απόκτηση πλούτου και την καύλα τους για αναγνώριση και επιβράβευση, γυρίζουν και ρίχνουν ευθύνες στις μάζες που τους πίστεψαν και τους ακολούθησαν γιατί πίστευαν και αυτές ότι η ανάπτυξη θα είναι στους αιώνες των αιώνων αμήν!
Και τώρα τι; Τώρα μαζεύουμε ότι σκορπίσαμε και κάνουμε λιτότητα; Δε νομίζω! Αντιφάσεις παντού, τα βουνά γεμίζουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάρκα για παράγωγη ενεργείας που δεν χρειάζεται πουθενά! Προγράμματα ΕΣΠΑ, κατασκευή δρόμων χωρίς αυτοκίνητα γιατί τα καύσιμα είναι πλέον πολυτέλεια,πλατείες για έρημες πόλεις που οι πολίτες τους δεν έχουν δυνατότητα να πιουν καφέ και να τις απολαύσουν γιατί προσπαθούν να σώσουν το σπίτι τους από τον πλειστηριασμό. Γιατί όλα αυτά; Κάποιος ίσως ισχυριστεί ότι είναι μέρος της ανάπτυξης και εργασίας για κάποιους, είναι όμως προφανές ότι το ερώτημα απαντάται. Όταν πεινάς και ο λαός σου και το κράτος σου χάνεται δεν φτιάχνεις πλατείες δρόμους και φωτοβολταϊκά πάρκα, ειναι σαν να σου παίρνει το σπίτι σου η τράπεζα και εσύ να φτιάχνεις γκαζόν στον κήπο. Μάλλον εξαργυρώνονται οι τελευταίες επιταγές σε διεστραμμένους επιχειρηματικούς κύκλους, που μάλλον σκέφτονται να βάλουν τα εκατομμύρια ευρό στη τσέπη και να μετοικίσουν στο φεγγάρι.
Αλλάξτε ρώτα, πάρτε το αλλιώς, αποφασίστε και χαράξτε σταθερή πορεία γιατί με τις μεθόδους αυτές σε λίγο θα αποτελούμε όλοι παρελθόν!!!!!!
 Βαγγέλης Μαλακός

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Στη Νεμέα του 2000...(π.Χ)





Μια εικόνα, 1000 μούτζες!!!

Δε θα πω πολλά...Δυο πραγματάκια θέλω να τονίσω μονάχα.
Δε φτάνει που ο δρόμος εκεί στο δέλτα (εκεί που κολλάνε τις αφίσες για τα πανηγύρια ρε παιδάκι μου) έχει μείνει στο έλεος του θέου..
Δε φτάνει που η Παναγία (ως ναός και όχι ως πρόσωπο) έχει πάρει τη κάτω βόλτα, απαγορεύοντας σε εμάς τους πιστούς να πάμε να προσκυνήσουμε...
Δε φτάνει που τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια τα σπάσαμε για πάρτη σας...
Τόσες εργασίες ταυτόχρονα δε μπορεί να τις εκτελέσει ούτε το Galaxy S4 και θα τα καταφέρει ο "εκείνος";;;

Στη Νεμέα του 2000...(π.Χ)

Καλή λευτεριά...

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Ανάπτυξη


Ανάπτυξη… Η μεγαλύτερη επιτυχία ως ώρα είναι ότι κατάφερε να γίνει πιο σύντομο ανέκδοτο από το «λεφτά υπάρχουν».
Όταν απολύονται εργαζόμενοι, όταν κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις, όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις, όταν φορολογούνται ακόμα και τα παιδιά, όταν κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, όταν συρρικνώνεται η αγροτική παραγωγή, όταν ξεπουλιέται η Δημόσια περιουσία, όταν νοικοκυριά δεν έχουν ρεύμα, όταν αυτοκτονούν χιλιάδες άνθρωποι για ποια ανάπτυξη μιλάνε;

Αν η «ανάπτυξη» που εννοούν είναι να γεμίσει η ύπαιθρος με τσίγκινα τωλ που από κάτω θα δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε μια γραμμή παραγωγής πολυεθνικής εταιρίας για 200 ευρώ το μήνα τότε, και συγνώμη για την έκφραση, να την βάλουν στον κώλο τους…

Αν η ανάπτυξη που εννοούν είναι να μου κατασχέσει η τράπεζα το σπίτι μου για λογαριασμό του Γερμανού, Γάλλου ή όποιου άλλου έδωσε τα πακέτα στήριξής τους αγοράζοντας και τις υποθήκες τότε επίσης να την βάλουν στον κώλο τους…

Φυσικά για όλα αυτά κάποιοι φταίνε… Και επειδή η λογική λέει ότι ο φταίχτης πληρώνει τότε ας τους ονοματίσουμε...
Φταίνε οι Δημόσιοι υπάλληλοι! Φταίνε οι εργαζόμενοι στους Δήμους! Φταίνε οι αγρότες! Φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες! Φταίνε οι πολύτεκνοι! Φταίνε οι συνταξιούχοι! Φταίνε τα ΑΜΕΑ! Φταίνε οι χήρες και τα ορφανά όσων αυτοκτόνησαν…

ΔΕΝ φταίνε αυτοί που τζογάρησαν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων στη φούσκα του Χρηματιστηρίου
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που σπατάλησαν πακτωλό δις σε υπερκοστολογημένα εξοπλιστικά προγράμματα (με την ανάλογη μίζα)
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που δεν εισέπραξαν δραχμή (ή ευρώ) για φόρους από τους καναλάρχες (με την ανάλογη στήριξη)
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που έδιναν τα μεγάλα έργα υπερτιμολογημένα με απευθείας αναθέσεις στους νταβατζήδες του τόπου (έχουν και κανάλια)
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που κατέστρεψαν Υγεία και Παιδεία μη μπορώντας τόσα χρόνια να φτιάξουν ένα δίκαιο και σταθερό σύστημα
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που τόσα χρόνια έβαζαν χέρι στους Δημόσιους Οργανισμούς για να κάνουν χατίρια σε «κολλητούς» και τοπικούς κομματάρχες
ΔΕΝ φταίνε αυτοί που άφησαν ασύδοτες τις τράπεζες χωρίς κανέναν έλεγχο να κάνουν ότι γουστάρουν τόσα χρόνια
ΔΕΝ φταίνε αυτοί γιατί οι ίδιοι ψήφισαν νόμο που λέει ότι ΔΕΝ φταίνε!

Εξάλλου στο λένε καθαρά... Στο πετάνε στα μούτρα! ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ… ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ…
Και τους νομιμοποιείς να στο λένε αφού τους ξαναψηφίζεις και τους ξαναψηφίζεις και τους ξαναψηφίζεις…

Υπογραφή:
"Ελεύθερος Στοχαστης"

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

R-complex

Ξέρετε τι είναι το R-complex;
R-complex = Reptil complex = Ερπετικό Σύμπλεγμα



Ο Ερπετικός εγκέφαλος υπάρχει και είναι σχεδόν όμοιος σε όλα τα είδη των ζώων, πουλιών και ερπετών που ζουν σήμερα στη γη. Οι λειτουργίες του είναι απλές και σχετίζονται αποκλειστικά με την επιβίωση: Η πείνα, το σεξ, ο φόβος, η αντίδραση «μάχης - αποφυγής», η υπεράσπιση του προσωπικού μας εδάφους, το να είσαι ασφαλής, ο έλεγχος της θερμοκρασίας.

Ε, ρε γλέντια.
Περισσότερα σε νέο άρθρο σύντομα.

Επίκαιρα Ανεπίκαιρο.

Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε η ανακοίνωση του υπουργείου παιδίας σχετικά με τις αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων των πανελλαδικών


Κάποια στιγμή είχα δουλέψει στη βιομηχανία. Είχα περάσει και από το τμήμα του ποιοτικού ελέγχου. Μια από τις αρμοδιότητες του τμήματος αυτού ήταν να ελέγχει το τελικό προϊόν. Ουσιαστικά ο έλεγχος του τελικού προϊόντος έρχεται να επιβεβαιώσει τη σωστή ή μη σωστή διαδικασία παραγωγής. Ξέρεις ότι όταν ακολουθείς σωστές διαδικασίες και έχεις άριστες πρώτες ύλες τότε σίγουρα στο τέλος θα έχεις ένα άριστο προϊόν. Αν πάραυτα κάποια μονάδα προϊόντος βγει ελαττωματική τότε την πετάς ή την επισκευάζεις και γυρνάς στη γραμμή παραγωγής να εντοπίσεις που έγινε το λάθος και να το διορθώσεις. Ουσιαστικά δηλαδή, αυτό που έχει σημασία είναι η διαδικασία παραγωγής και ΟΧΙ ο τελικός έλεγχος. Στην Ελλάδα δυστυχώς το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε κάθε τόσο το σύστημα εξετάσεων. Πιστεύομε ότι αν κάνουμε τις εξετάσεις ευκολότερες, ή δυσκολότερες ή απλές, ή πολύπλοκες, με μπλε και πράσινους κόκκους, σε μία δόση, ή σε δέκα δόσεις, πιστεύουμε ότι θα παράγουμε καλύτερους μαθητές. Και αυτό διατηρώντας το ίδιο σύστημα εκπαίδευσης. Φευ. Σαν να λες ότι για να κάνεις ένα αυτοκίνητο ανθεκτικότερο αρκεί να του κάνεις πολλά crash tests, χωρίς να το επανασχεδιάσεις. Όταν κάνεις το crash test και το αυτοκίνητο δεν το περάσει τότε ουσιαστικά απέτυχες εσύ που το σχεδίασες. Μία ακόμα δοκιμή δε θα κάνει το αυτοκίνητο ποιο γερό. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι εξετάσεις που τεστάρουν το σύστημα λοιπόν και ΟΧΙ τους μαθητές. Και δυστυχώς τότε τα κομμάτια που βγαίνουν ελαττωματικά θες δε θες τα “σπρώχνεις” στους πελάτες, δηλαδή στην ίδια την κοινωνία.

Οικονομικός Ρατσισμός

Οικονομικός ρατσισμός, μαστιγα της εποχής που τοποθετεί τον κάθε άνθρωπο σε συγκεκριμένη κοινωνική διαστρωμάτωση. Όλοι τον έχουμε μέσα μας άλλα σε μερικούς ανθρώπους προκαλεί ηδονή να βλέπουν τον εαυτό τους τοποθετημένο όσο πιο ψηλότερα γίνεται σε αυτά τα στρωματά
Πράγμα που μας έχει οδηγήσει σε μια ξέφρενη κούρσα ανταγωνισμοί για όσο δυνατόν περισσότερες επιβραβεύσεις και ταυτόχρονα πόρους!
Τι γίνεται όμως όταν αυτό γίνεται μανία; Εκεί αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα Υπεροψία.
Αντιμετωπίζουμε τον άλλο σαν σκουπίδι και σαν εμπόδιο που θέλουμε να προσπεράσουμε στο δρόμο που οδηγεί στη αποδοχή στην επιβράβευση και τέλος και κυριότερο στους πόρους.
Από αυτήν την ασθένεια φαίνεται να πάσχει και το σημερινό πολίτικο μας σύστημα γι’ αυτό έχουμε οδηγηθεί στην σημερινή κοινωνικοπολιτική κρίση

 

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Η εκδίκηση του κοσμάκη*

Βλέπω δελτία ειδήσεων, διαβάζω εφημερίδες, διαβάζω blogs, συζητάω με τους γύρω μου προσπαθώντας να σχηματίσω άποψη για το τι συμβαίνει, για το ποιος φταίει. Χρησιμοποιώ τις γνώσεις μου από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, από τα βιβλία που έχω διαβάσει και προσπαθώ να βρω συνδέσεις μεταξύ της θεωρίας και της πράξης (αυτών που συμβαίνουν γύρω μου δηλαδή). Μήπως φταίει που ήμασταν υπόδουλοι 400 χρόνια; Μήπως φταίει το κατοχικό σύνδρομο των γονιών μας; Μήπως φταίει η λανθασμένη δημοσιονομική πολιτική μετά τη μεταπολίτευση;
Τίποτα...
Όσο και αν προσπαθώ να βρω από που ξεκινάει αυτό το κουβάρι λαθών, παραλείψεων, αδιαφορίας, ασχετοσύνης, στέκεται αδύνατο. Γόρδιος δεσμός.
Θυμώνω, εξοργίζομαι, φωνάζω, ξεχνώ τους καλούς μου τρόπους, θέλω να βγω στους δρόμους να βρω έναν από αυτούς που μας έφεραν ως εδώ, να τον δέσω στην πλατεία, να τον αφήσω να τον φτύνουν. Και όταν το χοντρό πετσί του μαλακώσει απ’ το σάλιο, να του κόψω τ’ αρχίδια και να του τα δώσω να τα φάει. Να περιμένω να τα χωνέψει, να τα χέσει και να τρίψω τη μούρη του μέσα στα σκατά του. Τότε μόνο θα τον παραδώσω στον συγκεντρωμένο όχλο...
Βλέπω μερικές σταγόνες αίμα...
...έχω χτυπήσει τη γροθιά μου πάνω στο γραφείο μου. Έσκισα τα δάχτυλά μου από τη δύναμη. Συνέρχομαι... Πάω στο λουτρό να πλυθώ. Να πλύνω το πρόσωπό μου και να περιποιηθώ το χέρι μου. Ντρέπομαι να κοιτάζομαι στον καθρέφτη. “Δεν είμαι εγώ” σκέφτομαι. Δεν είμαι έτσι εγώ. Εχθές έκλαιγα που πέθανε το σκυλάκι μου. Δεν μπορεί σήμερα να θέλω να κάνω κάτι τέτοιο ακόμα και στον εχθρό μου;
Βγαίνω στο μπαλκόνι. Εισπνέω βαθιά. Και πάλι, και πάλι.... Το οξυγόνο ξαναπάει στο αίμα μου και από κει στο μυαλό μου. Είναι αργά το απόγευμα. Τι υπέροχο τοπίο. Τι ωραίο το τοπίο της Νεμέας. Βουνά, ποτάμια, δέντρα, πουλιά. Τι όμορφα που είναι. Αυτά έχουν άγνοια των όσων περνάμε. Είναι μακάρια. Γιατί να ζω έτσι;
Φεύγω από το μπαλκόνι μου και βγαίνω στο δρόμο... Πάω να βρω το Βαγγέλη, το Θωμά, την Κατερίνα, τον Χρίστο, την Ευτυχία, τη Γεωργία, τον Αλέξανδρο, το Δημήτρη, τον Κώστα, τη Δέσποινα, τη Μαρία, τον Αργύρη, τον Τάσο, την Ευαγγελία, τη Χρύσα, τον Παύλο...
Είμαστε πολλοί. Πάρα πολλοί. Είμαστε περισσότεροι από αυτούς που μας έφεραν εδώ. Πάνω κάτω όλοι με τις ίδιες έννοιες και τα ίδια προβλήματα. Μαζί μπορούμε. Μαζί τους νοιώθω καλά. Με εξομολογούν και τους εξομολογούμαι. Μετανοώ και καθαρίζω. Γίνομαι καινούριος κοινωνός της κοινωνίας μας. Φρέσκος.

Δε θέλω να σκοτώσω. Κανέναν. Ούτε αυτούς που μας έφεραν εδώ. Σίγουρα δε θα τους ξαναψηφίσω. Και αν κάποια στιγμή δω μπροστά μου κάποιον από αυτούς δε θα τον αγγίξω. Ούτε θα τον βρίσω. Νομίζω όμως ότι θα τον φτύσω με σάλιο αληθινό και πηχτό. Κατάμουτρα.

Υπογράφω:
Ένας επώνυμος (άγνωστος) μπλόγκερ.

*Η λέξη “κοσμάκης” χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα από τον Έλληνα Πρωθυπουργό προκειμένου να περιγράψει τη μικρή και μεσαία τάξη των πολιτών.