Το έπος

Ο κόσμος μας, κόσμος μίσους και εξαθλίωσης, κόσμος υλιστικός και αντιπνευματικός, κόσμος ντροπής και αίσχους, είναι ο κόσμος στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Πως είναι εφικτό να πορευθούμε και να επιβιώσουμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δίχως να παρασυρθούμε και να υποπέσουμε στο λάθος; Η απάντηση βρίσκεται στη μελέτη του έργου όσων κατάφεραν πριν από εμάς να πορευθούν ορθά. Ως παράδειγμα θα αναφέρω κάποιον φίλο μου από ένα χωριό. Το άτομο αυτό που λέτε, σύχναζε στο καφενείο του Θοδωρή του Γκάρρου. Μια μέρα βροχερή που έριχνε καρέκλες ο φίλος μου αυτός μπήκε στο καφενείο κρατώντας ένα μεγάλο άδειο κουβά. «Μπαρμπαθόδωρα...» είπε, «γιόμα τον με κρασί». Έτσι κι έγινε. Τον ήπιε γρήγορα και το ίδιο γρήγορα έγινε “σκνίπα”. Κάθισε σε μια καρέκλα και τίποτε δεν τον ένοιαζε πια, τίποτα δεν τον απασχολούσε. Έτσι να κάνετε λοιπόν κι εσείς αγαπητοί μου για να πορευθείτε επιτυχώς και απροβλημάτιστα στον κόσμο τούτο.


(το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν από 15 χρόνια υπό άγνωστες συνθήκες)