Τα δύο και μισό χρόνια.

Αδέλφια, δύο και μισό χρόνια μας έμειναν. Πεποίθησή μας είναι πλέον ότι, η μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα θα γίνει σε δύο και μισό χρόνια. Και αυτό γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η ελπίδα είναι ένα άκρως ανθεκτικό “πλάσμα”. Αντέχει, διαρκεί, δε φθείρεται. Ακόμα και όταν ΟΛΑ γύρω μας δείχνουν το αντίθετο, ακόμα και όταν η λογική συμπεραίνει το αντίθετο, η ελπίδα εξακολουθεί να κρατά τη θέση της.

Ας δούμε τα πράγματα από τη λογική σκοπιά και ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε το πότε και πως η ελπίδα θα πεθάνει και τι θα πάρει τη θέση της. Το κείμενο είναι μεγάλο, αλλά έχετε δύο και μισό χρόνια μπροστά σας να το διαβάσετε.

Αρχικά ΕΛΠΙΖΑΜΕ πως η κατανόηση του πόσο βαθιά χωμένοι είμαστε στο βούρκο θα μας κάνει να αλλάξουμε. Όχι μόνο εμάς τους πολίτες, αλλά και αυτούς που μας έριξαν στο βούρκο. Τους πολιτικούς δηλαδή. Έτσι αναθέσαμε σε αυτούς που μας έφτασαν εδώ να μας βγάλουν και από εδώ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ απλά πως αυτή τη φορά τα κακά παιδιά θα μεταμορφωθούν σε καλά παιδιά. ΦΕΥ. Εδώ έγιναν δύο λάθη.

Πρώτα εμείς (οι πολίτες) ξαναστηρίξαμε αυτούς που μας κατέστρεψαν ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι δε θα το ξανακάνουν. Ενδείξεις μεταμέλειας δεν είχαμε. Ενδείξεις συμμόρφωσης δεν είχαμε. Ενδείξεις αλλαγής πλεύσης δεν είχαμε. Απλά ΕΛΠΙΖΑΜΕ.

Κατά δεύτερον οι πολιτικοί εξακολούθησαν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι αυτή τη φορά κάτι θα αλλάξει. Οι πολιτικοί μας δεν έκαναν τα τελευταία χρόνια κάτι διαφορετικό από αυτό που έκαναν όλα τα περασμένα χρόνια. Εξακολουθούν δηλαδή να εφαρμόζουν αντιλαϊκές πολιτικές με την ανοχή ή την προτροπή ή την επιβολή τους από δυνάμεις εκτός του κοινοβουλίου (εγχώριες ή από το εξωτερικό). Το να κόβεις το χρήμα στον κοσμάκη είναι εξίσου αντιλαϊκό, ηλίθιο, και αναποτελεσματικό μακροχρόνια, με το να δίνεις απλόχερα χρήμα όπως συνέβαινε μέχρι πριν λίγα χρόνια. Οι πολιτικοί λοιπόν το μόνο που ήξεραν να κάνουν είναι η εξής απλή κίνηση. Να ανοίγουν τη βαλβίδα που ρέει το χρήμα. Και τώρα, έμαθαν και μία άλλη κίνηση. Να κλείνουν τη βαλβίδα που ρέει το χρήμα. ΕΛΠΙΖΟΥΝ έτσι να τακτοποιήσουν όσα δεν μπόρεσαν να τακτοποιήσουν στο παρελθόν. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε. Λύση δεν υπάρχει. Η λογική λέει ότι με αυτούς στην εξουσία δε θα υπάρξει λύση. Η ελπίδα λοιπόν ότι οι ο “λύκος μπορεί να φυλάξει τα πρόβατα”, πέθανε.

Στη μέση της κρίσης άρχισε να γίνεται κατανοητό και προφανές σε όλο και περισσότερους πολίτες ότι είναι ανάγκη να στραφούν σε άλλους χώρους για λύσεις.

• Η παιδεία που μας παρείχαν τόσα χρόνια τα σχολεία μας δεν μας άφησε άλλη επιλογή.
• Οι ταινιούλες με το Rambo, το Schwarzenegger και τον Bruce Willis μας έμαθαν ότι τα προβλήματα λύνονται με ένα καλό πιστόλι χειρός.
• Οι εξαθλιωμένοι και φοβισμένοι τσίμπησαν το δόλωμα.

Έτσι διεστάλη το ιδεολογικό κίνημα της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.). ΕΛΠΙΔΑ όλων μας (και θα το δικαιολογήσω) ήταν αυτή η μεταστροφή να ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα. Κανείς δεν ήλπιζε ότι η χρυσή αυγή θα κυβερνήσει, αλλά από την άλλη αποτελούσε κάτι σαν καθρέφτη όπου όταν κοιτιόσουν έβλεπες την ασχήμια κάτω από τα όμορφα ρούχα και το μέικ απ. Και ήταν σοβαρά μεγάλος καθρέφτης. Και αυτό διότι η δύναμη της Χ.Α. δεν ήταν απλά τα ποσοστά της στις εκλογές. Έστω στιγμιαία υποστηρίχθηκε από πολλαπλάσιο κόσμο από αυτόν που την ψήφισε. Εκφράσεις όπως “καλά να πάθουν” (για τους πολιτικούς του συστήματος), το χαμόγελό μας όταν τα έχωναν σε κάποιους, η “ανακούφισή” μας όταν εξαφανίζονταν ορδές αλλοδαπών από τους δρόμους, η αδράνειά μας όταν ξήλωναν τους παράνομους πάγκους, αποτελούσαν ΨΗΦΟ προς τη Χ.Α. Δυστυχώς η έκφραση “Θα φέρω τη χρυσή αυγή...” προκειμένου να εκφοβίσουμε κάποιους, ακούστηκε από πολλά χείλη. Τελικά κανένας δε συγκινήθηκε από τον τσαμπουκαλισμό των ενεργών στελεχών της Χ.Α. ούτε από τη σιωπηρό ψήφο της κοινωνίας ώστε να αλλάξει κάτι. Απλά τους μπουζουριάσανε και η ΕΛΠΙΔΑ πως κάτι θα αλλάξει, πέθανε.

Και συνεχίζουν οι λύκοι–πολιτικοί το έργο τους ασυγκράτητοι. Βρισκόμαστε στο 2013 προς 2014 και η ΕΛΠΙΔΑ μας ότι κάτι θα φανεί στο τέλος κάποιου τούνελ ακόμα ζει. Μεταλλαγμένη η ΕΛΠΙΔΑ. Οπωσδήποτε μεταλλαγμένη. Αλλά ΕΛΠΙΔΑ. Δυστυχώς μία απροσδιόριστη ευχούλα, μίζερη και τρεμάμενη. Όχι μία πεποίθηση, ισχυρή και ακλόνητη.

Και τότε ανακαλύψαμε τον Αλέξη Τσίπρα.

“Επανάσταση” θα είπαμε μερικοί. “Επανάσταση”. Αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα της κρίσης ένα καθαρά αριστερό κόμμα. ΕΛΠΙΔΑ. Πολύ ΕΛΠΙΔΑ. Μα πάρα πολύ ΕΛΠΙΔΑ. Και θα μας βγάλει από τα μνημόνια. Και θα σβήσει το χρέος, και θα βάλει στη φυλακή αυτούς που μας κατέστρεψαν, και θα πάρει πίσω το δάνειο από τους Γερμανούς. ΕΛΠΙΔΑ. Πάρτε ΕΛΠΙΔΑ.

Και τώρα; Τι;. Μαλάκωσε. Μαλάκωσε πολύ. Τώρα τα μαζεύει. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται ποιο ήπιος. Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης. Μερικοί ίσως να μην ήξεραν και ποιο κόμμα ηγείται ο Αλέξης. Έχει το πλεονέκτημα να τον ξέρουν με το όνομά του. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση Τσίπρα. Όποτε γίνουν εκλογές ή όποτε βρει το θάρρος να κάνει εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας. Προς το παρόν όλες οι ΕΛΠΙΔΕΣ αφήνονται πάνω του. Και είναι απλά ΕΛΠΙΔΕΣ διότι δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να καταφέρει σε πραγματικές συνθήκες. Τουλάχιστον στην Περίπτωση Τσίπρα οι ΕΛΠΙΔΕΣ μοιάζουν να έχουν κάποια βάση, αν και ο ίδιος μας λέει τελικά να μην έχουμε και πολλές προσδοκίες.

Τελικά τα πράγματα θα εξελιχθούν ως εξής: Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση Τσίπρα. Μετά θα χρειαστούμε δύο χρόνια ακόμα να χωνέψουμε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Ότι δηλαδή το σύστημα (πολιτικό, χρηματοοικονομικό κ.λ.π.) είναι αδύνατο να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα. Και τότε η ΕΛΠΙΔΑ θα έχει πεθάνει. Οριστικά. Και τότε θα πρέπει να σηκωθείς από τον καναπέ σου ρε φίλε. Και να κάνεις κάτι.

Πρόσεξε μόνο το σύντομο της μνήμης σου. Να θυμάσαι και να βγάζεις συμπεράσματα. Να μην ξεχνάς. Να μην πιστέψεις τον Επόμενο Σαμαρά, Μιχαλολιάκο, Τσίπρα, Καραμανλή... Να πιστέψεις στις δυνάμεις σου. “Άμα δε βρέξεις κώλο δεν έχει ψάρι”.

Καλή λευτεριά αδέρφια.

Όλο το άρθρο εδώ.

Δημοψήφισμα για τις πίτες

Δημοψήφισμα για τις πίτες.


Ολοκληρώθηκε πριν λίγο και τα αποτελέσματα είναι:

Μαρίνα 43% (65)
Νικητάκος 1% (3)
Στη Λεοφώρο 2% (4)
Αντωνίου 7% (11)
Το καινούριο 31% (47)
Η μάνα μου 11% (18)
Δε γνωρίζω / δεν απαντώ 1% (3)

Σύνολο ψήφων 151

Όλο το άρθρο εδώ.

Ευχαριστώντας τους Βαρβάρους...

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»

Καθώς ο σταϕιδότρυγος προχωράει και πλησιάζει προς το τέλος του και εν όψει του δυναμικού αμπελότρυγου που αφορά την πλειοψηφία των αγροτών της Νεμέας, δύο είναι τα χαρακτηριστικά που σου κάνουν εντύπωση είτε κατοικείς μόνιμα στην περιοχή είτε την επισκέπτεσαι για πρώτη φορά.

Η μυρωδιά της απλωμένη σταφίδας και το θέαμα του νυφοπάζαρου των εργατών.

Το μεν πρώτο πάντα το είχα στο νου μου ως σήμα κατατεθέν για την έναρξη του φθινοπώρου, μαζί με τη μυρωδιά από τη ζύμωση του κρασιού που θα ακολουθήσει τον αμπελότρυγο.

Θυμάμαι επίσης τον εαυτό μου μικρό παιδί στο αμπέλι και μετά στο αλώνι να βοηθάω τους γονείς μου, βλέποντας τον όλο θέμα του τρύγου περισσότερο σαν παιχνίδι παρά σαν δουλειά. Αυτό όμως που περισσότερο θυμάμαι είναι τον πατέρα μου να μου λέει ύστερα από μια κουραστική μέρα στο κτήμα:

<<Κοίτα πως είναι η δουλειά στο αμπέλι. Εγώ σου δίνω το δικαίωμα να σπουδάσεις, αν δε θες να "μάθεις γράμματα" κοίτα πως θα είναι η ζωή σου. Διάλεξε λοιπόν.>>

Τα λόγια του με έχουν σημαδέψει εδώ και 30 χρόνια. Επέλεξα. Προσπάθησα πολύ και έμαθα και τα 24 γράμματα, σπούδασα με το μόχθο του πατέρα μου και αυτός μου έκανε τη χάρη να μη μου ζητήσει από τότε να τον βοηθήσω στα κτήματα του... Η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί.

Είμαι λοιπόν σιωπηλός συνένοχος για το συνονθύλευμα εργατών που αντικρίζεις τα πρωινά στους δρόμους της Νεμέας. Είμαι η κρυφή αιτία που για τουλάχιστον δυο μήνες το χρόνο φοβάσαι να περπατήσεις τα βράδια και κλειδαμπαρώνεσαι μόλις πέσει ο ήλιος. Είμαι αυτός που ανάγκασε ανθρώπους με διαφορετικές λαλιές να βρίσκουν κατάλυμα σε εγκαταλελειμμένες κατοικίες και σε πάρκα για ένα μεροκάματο στον κάμπο της Νεμέας. Είμαι αυτός που βολεύτηκε και διάλεξε τον εύκολο δρόμο των σπουδών και της ανεργίας παρά τον αγώνα της καλλιέργειας της γης. Μπορώ να πω πως πλέον βλέπω με συμπάθεια την παρουσία των ανθρώπων αυτών στη Νεμέα. Κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά για μένα, βοηθούν και στην κίνηση χρήματος σε περίπτερα και Σούπερ Μάρκετ, και τον Οκτώβρη που θα φύγουν η απουσία τους θα είναι αισθητή. Για μένα... Μπορεί να μην έβαλα πουθενά την υπογραφή μου, αλλά συναίνεσα και συναινώ εδώ και χρόνια, χωρίς να μπορείς να μου ζητήσεις το λόγο, χωρίς να ζήτησε κανείς αυτή μου την ομολογία. Και ξέρεις γιατί; Γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις...

ΥΠΟΓΡΑΦΉ
Ένας ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ πολίτης της Νεμέας

(Ζητάμε συγνώμη από τον αποστολέα διότι αν και μας έχει δώσει το κείμενο από τις 23-08 το είδαμε μόλις σήμερα.)

Όλο το άρθρο εδώ.

Η αξιοποίηση της Νεμέας (μας) β'.

Άρχισε να αξιοποιείται ο χώρος γύρω από την προς κατασκευή πλατεία απέναντι από το Δημαρχείο Νεμέας. Φανταστική ιδέα να χωθεί το περίπτερο πάνω στον πεζόδρομο. Μπράβο σας.
Θυμάστε έτσι; Μιλάμε για την πλατεία αυτή που "έρχεται και να τονώσει την αυτοπεποίθηση των Νεμεατών και νααα ααα... αποδώσει σε αυτούς τους ανθρώπους αυτό πουυυ που χρειάζεται".
http://nemeaniouz.blogspot.com/2013/07/blog-post_25.html

Όλο το άρθρο εδώ.

Αλληλούια

Κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η ομάδα του Νεμέα Νιουζ κάναμε την καθιερωμένη μας επίσκεψη στη μονή της Οσίας Μισητής της Εκδικούσας στα Αιτολικά όρη. Το ταξίδι δύσκολο, μιας και τα τελευταία 15 χιλιόμετρα της διαδρομής είναι μη προσβάσιμα σε αυτοκίνητο, ενώ στα 4 προς το τέλος ούτε το γαϊδούρι δεν πατά και έπρεπε να τα κάνουμε με τα πόδια. Μετά από 7 ώρες λοιπόν πατήσαμε το πόδι μας στη μονή κατάκοποι αλλά γεμάτοι χαρά που καταφέραμε και φέτος να προσκυνήσουμε. Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και έτσι είχαμε την ευκαιρία να παραβρεθούμε στον εσπερινό. Η κατάνυξη και η μυσταγωγία μας παρέσυραν αμέσως.

Σε λίγα λεπτά όλη η επιρροή του σύγχρονου πολιτισμού, όλη η επιρροή της καθημερινότητάς μας διαλύθηκε και γίναμε ένα με το γυναικείο πλήθος των μοναχών που γέμιζε το ναό (αναφέραμε ότι το μοναστήρι είναι γυναικείο;).

Ο εσπερινός τελείωσε (συντομότερα απ’ ότι συνήθως) και μεταβήκαμε στην τραπεζαρία για το λιτό όπως πάντα βραδινό. Το μενού περιλάμβανε μία ελαφριά σούπα από μανιτάρια με μπόλικο καρύκευμα, σκόρδα, παστές ελιές και λίγο κόκκινο κρασί που είχαμε φέρει μαζί μας (να μην πάμε με άδεια χέρια). “Πολύ αφροδισιακό το φαγητό...” ψιθύρισα στο διπλανό μου και αυτός συμφώνησε την ώρα που μία από τις μοναχές τον κάρφωνε με το βλέμμα της.

Το βραδινό τελείωσε γρήγορα. Οι μοναχές αποσύρθηκαν στα κελιά τους για προσευχή και εμείς στα δικά μας για ξεκούραση. Μας πήρε αμέσως ο ύπνος. Ύπνος βαθύς. Ύπνος γεμάτος όνειρα. Όνειρα που δεν απείχαν από το όραμα. Όνειρα τόσο ρεαλιστικά ώστε το πρωί έπρεπε να συζητήσουμε ο ένας με τον άλλον το τι είδαμε για να καταφέρουμε να αποσυνδέσουμε την αλήθεια από το όνειρο. Αυτό στάθηκε αδύνατο. Όλοι είδαμε το ίδιο όραμα...

«Λίγο αφότου μας είχε πάρει ο ύπνος η πόρτα του δωματίου όπου βρισκόμασταν άνοιξε χωρίς να κάνει τον παραμικρό θόρυβο καθώς ήταν φρεσκολαδωμένη. Μία μία, πέντε μοναχές, νεαρές παρθένες προχώρησαν στο εσωτερικό. Δεν εκπλαγήκαμε. Έτσι είχε γίνει και πέρσι αλλά ήταν 7. Δεν πειράζει. Η τελευταία έκλεισε την πόρτα. Το άρωμα του σαπουνιού από τα ενδύματά τους ανακατευόταν με τη φρεσκάδα της καθαρής τους σάρκας. Τα μαλλιά τους ήταν ακόμα νωπά. Ένα κορδόνι κρατούσε τα ράσα πάνω τους και το έλυσαν αμέσως. Το φως των λιγοστών κεριών ήταν αρκετό για να αποκαλύψει την τελειότητα της σιλουέτας των σωμάτων τους. Οι κινήσεις τους αργές σε ρυθμό ιεροτελεστίας. Μας πλησίασαν στα κρεβάτια μας και ανέβηκαν από πάνω. Το βραδινό φαγητό ελαφρύ και πικάντικο βοήθησε πολύ. Οι μοναχές με κάθε τους κίνηση απολάμβαναν το κάθε δευτερόλεπτο όπως και εμείς άλλωστε. Αργά στην αρχή. Ο ρυθμός συνεχώς γινόταν γρηγορότερος και γρηγορότερος μέχρι που οι μοναχές, συγχρονισμένα, ήταν έτοιμες να φτάσουν στην κορύφωση. Αλλά η κορύφωση δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Αυτό που περιμέναμε ήταν ο ”χρησμός”.

Το ετήσιο ταξίδι μας στη μονή δεν είχε ως σκοπό τη σεξουαλική απόλαυση. Σκοπός μας ήταν να πάρουμε το χρησμό από τις μοναχές για το επόμενο έτος. Η επαφή μαζί τους εξυπηρετούσε αυτό το σκοπό και μόνο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Οι μοναχές που μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχαν βγάλει την παραμικρή φωνή, αν και τα πρόσωπά τους έδειχναν το πόσο το απολάμβαναν, καθώς έφτασαν στην κορύφωση άρχισαν να ξεστομίζουν το χρησμό όλες μαζί:

“Τιμωρία θα πέσει... Τιμωρία και οργή σε όσους βιάζουν τους ανθρώπους. Σε όσους βιάζουν τις ψυχές και τις ζωές τους. Κατάρα πέφτει από τους ουρανούς πάνω τους. Κατάρα να μη σαπίζουν. Κατάρα στα κορμιά τους να παραμείνουν άθικτα μέσα στους τάφους τους. Όσοι βίασαν την ψυχή του άλλου θα πεθάνουν αλλά το σώμα τους ΔΕ θα σαπίζει. Μέσα στο χώμα θα παραμένει άθικτο. Και θα περιμένει. Θα περιμένει τη στιγμή που οι βιασμένοι θα βιάσουν. Οι βιασμένοι θα ξεθάψουν τα κορμιά αυτών και θα τα βιάσουν. Παράφυση... Όπως τους αξίζει. Και αυτοί, αν και νεκροί, θα νοιώθουν. Θα νοιώθουν τον κάθε πόνο. Θα νοιώθουν το κάθε δευτερόλεπτο του βιασμού τους από τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Και έτσι θα υπάρξει ισορροπία. Αναλογία. Διότι “Εν αρχή ην ο Λόγος”. Η αναλογία διαταράχτηκε και θα αποκατασταθεί.”.

Με τα λόγια αυτά οι μοναχές ολοκλήρωσαν. Εμείς πέσαμε σε λήθαργο και το πρωινό μας βρήκε στο γραφείο της Ηγουμένης της Μονής η οποία μας παρακαλούσε να φύγουμε διότι οι μοναχές ένοιωθαν έντονη την επιθυμία να βγάλουν χρησμούς. Μέχρι το μεσημέρι είχαμε φύγει.

Καλή λευτεριά αδέρφια.

Όλο το άρθρο εδώ.

Τι σημαίνει ανταγωνισμός;

Κουκιά μετρημένα η οικονομία. Τόσα τα αγαθά, τόσα τα λεφτά. Όποιος έχει τα λεφτά έχει και τα αγαθά. Απλό μέχρι εδώ.

Πώς αποκτάς τα λεφτά; Με την εργασία ή τα κλέβεις.

Πως αποκτάς τα αγαθά; Αγοράζοντάς τα ή τα κλέβεις.

Η κλεψιά βέβαια είναι αθέμιτη (“ού κλέψεις”, Είπε). Η δουλειά είναι καλή. Και ο ανταγωνισμός θεμιτός. Όμως σε μία κοινωνία όπου τα αγαθά ΔΕ φτάνουν για όλους (αν έφταναν ΔΕ θα κόστιζαν), κάποιοι τα αποκτούν και κάποιοι δεν τα αποκτούν. Ο καλύτερος στη δουλειά του έχει και ο άλλος, ο όχι τόσο καλός, δεν έχει. Ανοίγεις δηλαδή εσύ ένα μαγαζί, μία επιχείρηση και είσαι πολύ καλός. Και έχεις πελατεία και οικονομάς τα φράγκα και περνάς καλά αφού αγοράζεις όλα τα αγαθά. Ο άλλος που έχει το ίδιο μαγαζί και δεν είναι τόσο καλός όσο εσύ δεν έχει πελατεία και πάει αργά ή γρήγορα για κλείσιμο. Προσοχή εδώ. Αυτός που πάει για κλείσιμο δεν είναι κακός στη δουλειά του. Απλά δεν είναι όσο καλός είσαι εσύ. Τελικά τον “κλείνεις” επειδή είσαι ανταγωνιστικός και αυτός βρίσκεται χωρίς δουλειά, άρα χωρίς χρήμα, άρα χωρίς πρόσβαση στα αγαθά. Τότε εσύ θεωρείσαι επιτυχημένος επαγγελματίας. Έδρασες ανταγωνιστικά και πέτυχες στο επιχείρημά σου.

Ας σκεφτούμε αυτό τώρα:

Αν δεν ήσουν ανταγωνιστής αυτού που έκλεισε, αλλά ήσουν κλέφτης και τον έκλεβες για να ζήσεις εσύ, και αυτός καταστρεφόταν, τότε κατακρίνεσαι. Είσαι εγκληματίας και φυλακίζεσαι.

Αν τον ανταγωνιστείς και αυτός κλείσει, τότε είσαι πετυχημένος και επιβραβεύεσαι. Είσαι παράδειγμα προς μίμηση.

Αν κλέψεις για να ζήσεις και ο άλλος φτωχύνει, είσαι εγκληματίας.

Αν είσαι ανταγωνιστικός και ο άλλος φτωχύνει, είσαι πετυχυμένος.

Εξ ορισμού λοιπόν σε μία κοινωνία όπου τα αγαθά ΔΕ βρίσκονται σε επάρκεια, ο ανταγωνισμός είναι μία αποδεκτή μέθοδος εξόντωσης η οποία διδάσκεται στα σχολεία, και επιβραβεύεται. Ο ανταγωνισμός είναι μία ακόμα απόδειξη ότι η εποχή όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε σπηλιές δεν είναι μακρινή. Είναι η τωρινή εποχή και εσύ που κινείσαι, ζεις και δρας στο πνεύμα της εποχής δεν απέχεις από το αγρίμι.

Καλή λευτεριά αδέλφια.

Όλο το άρθρο εδώ.

Εξυγίανση

Μη νομίζετε ότι η σύλληψη των μελών της χρυσής αυγής (χ.α) είναι έργο της δικαιοσύνης. Όοοοοχι...

Είναι μνημονιακή υποχρέωση της χώρας μας. Όπως οτιδήποτε δεν πάει καλά στην Ελλάδα χωρίζεται σε κομμάτια και πουλιέται, έτσι έγινε και με τη χ.α. Η χ.α. λοιπόν χωρίστηκε σε καλή και κακή. Η κακή θα παραμείνει στο κράτος με σκοπό να εξυγιανθεί, ενώ η καλή θα δοθεί σε ιδιώτες με σκοπό την αξιοποίησή της. Θα δείτε...

Όλο το άρθρο εδώ.

Έκτακτο: Ο Δήμος Νεμέας Χαρίζει τα Χρέη για το Νερό.

Μέσα στη λαίλαπα των μέτρων που καθημερινά χτυπούν τους Έλληνες ο Δήμος Νεμέας έρχεται να δώσει ανάσα στους πολίτες του. Ο Δήμαρχος Νεμέας και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισαν εχθές απόφαση με την οποία ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ τα χρέη που αφορούν την κατανάλωση νερού για οικιακή χρήση. Το σκεπτικό της απόφασης είναι το εξής:

1. Το ποσό των οφειλών κρίθηκε ΜΗ εισπράξιμο. Δεδομένου ότι το ποσό των οφειλών είναι πολύ μεγάλο και η δυνατότητα των πολιτών μικρή ΔΕΝ είναι δυνατό να εισπραχθούν αυτά τα ποσά.
2. Είναι καιρός ο Δήμος να δείξει ανθρώπινο πρόσωπο. Καλές οι πλατείες και οι δρόμοι, αλλά στην παρούσα φάση χρειάζονται άμεσα και χειροπιαστά δείγματα βοήθειας και κοινωνικού έργου.
3. Το νερό είναι ένα προϊόν που ΔΕΝ το αγοράζει ο Δήμος και κατ' επέκταση μπορεί να το προσφέρει δωρεάν.
4. Ο Δήμος με την πράξη του αυτή ελπίζει να ευαισθητοποιήσει και άλλους δήμους να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το μόνο ποσό που θα απαιτήσει ο Δήμος Νεμέας προκειμένου να προχωρήσει στη διαγραφή των χρεών, είναι να καταβάλουν οι υπόχρεοι το κόστος των παγίων. Η λογική αυτής της απαίτησης είναι ότι το δίκτυο χρειάζεται συντήρηση.

Εμείς ως “Νεμέα Νιουζ” Χαιρετίζουμε την ανθρώπινη αυτή απόφαση του Δήμου μας. Αποδεικνύει έμπρακτα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στέκεται μακριά από όποιες κομματικές και μνημονιακές προσκολλήσεις.

(Τα παραπάνω είναι προϊόν φαντασίας. Ο Δήμος Νεμέας ΔΕΝ έλαβε ποτέ τέτοια απόφαση. Ο Δήμος Νεμέας προτίθεται να προωθήσει τις οφειλές των δημοτών προς την εφορία. Ο Δήμος Νεμέας είναι ένας μνημονιακός δήμος και ακολουθεί αυστηρά την κρατική γραμμή. Δημότες Νεμέας φυλαχτείτε. Σε λίγο θα σας πάρουν και το σπίτι σας. Όπως τα χρέη για το νερό και γενικότερα τα δημοτικά τέλη θα εισπράττονται από την εφορία, έτσι και τα χρέη σας προς άλλους θα εισπράττονται από ιδιωτικές εταιρίες. Τα αγνά παιδιά που ψηφίσατε (Σαμαράδες κ.λ.π.) δεν νοιάζονται για το δικό σας καλό. Εξυπηρετούν άλλους σκοπούς. Απαλλαγείτε).

Όλο το άρθρο εδώ.

Χρυσή Αυγή ~ Σκουριασμένη Δύση

Πολύς ο ντόρος, πάρα πολύς για το αν θα τεθεί ή θα πρέπει να τεθεί το κόμμα της χρυσής αυγής (χ.α.) εκτός νόμου.

Τα πράγματα με τη χρυσή αυγή έχουν ως εξής:

1) Κανένα πρόβλημα με όσους αγαπούν την πατρίδα τους και την καταγωγή τους. Βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθεις υπερήφανος για κάτι για το οποίο ΔΕΝ προσπάθησες να αποκτήσεις. Δεν καταλαβαίνω την Εθνική υπερηφάνεια. Η εθνικότητα σου έλαχε, δεν την επέλεξες. Να νιώθεις υπερήφανος γιατί έμαθες 10 ξένες γλώσσες το καταλαβαίνω. Να νοιώθει υπερήφανος γιατί έγινες αεροπόρος ή αστροναύτης το καταλαβαίνω. Να νιώθεις υπερήφανος γιατί ΠΗΡΕΣ την υπηκοότητα ενός ΑΛΛΟΥ κράτους, το καταλαβαίνω. Να νιώθεις υπερήφανος γιατί γεννήθηκες Ιταλός ή Ισπανός ή Πόντιος δεν το καταλαβαίνω. Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να νιώθεις σπουδαίος επειδή είσαι ψηλός ή ξανθός ή έχεις μεγάλα βυζιά. Γιατί εξ ίσου υπερήφανοι νοιώθουν και οι άλλοι εντελώς αυθαίρετα όπως εσύ. Και άλλοι λαοί πριν τους Έλληνες κάτι κάνανε για την πρόοδο σ' αυτόν τον πλανήτη. Ίσως το Ελληνικό λιθαράκι στο παγκόσμιο οικοδόμημα να ήταν λίγο μεγαλύτερο. Ίσως. Και μετά σκοτάδι.

Και για να επιστρέψουμε στη χ.α. λέμε ότι ΔΕΝ είναι εθνικιστικό – πατριωτικό κόμμα. Είναι νεοναζιστική οργάνωση. Και στη Βουλγαρία να ήταν, πάλι την ίδια ιδεολογία θα είχαν.

2) Τους προωθούν, είναι κάτι σαν αντιστάρ. Τους έκαναν trenty, μοδάτους. Και βεβαίως τους χρησιμοποιούν.

3) Η χ.α. δεν ψάχνει για οπαδούς ή ψηφοφόρους. Ψάχνει για στρατιώτες. Όλοι το ξέρουν ότι εκπαιδεύουν τα μέλη τους με στρατιωτικές μεθόδους (ιεραρχία, χρήση πολεμικών όπλων, camps), απλά τώρα το ανακάλυψαν τα ΜΜΕ.

3) Αποπροσανατολιστίκαμε. Ή αυτό θα συνέβαινε ή η Τζούλια θα έβγαζε νέο DVD, με κτηνοβασίες αυτή τη φορά για να είναι το θέμα γερό.

4) Δημιουργείται μέγα πρόβλημα με τι δικαιοσύνη. Στην παρούσα περίπτωση παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση επιδιώκει την απονομιμοποίηση της χρυσής αυγής. Κάτι που προφανώς θα έπρεπε να είχε κάνει η ίδια η δικαιοσύνη αυτεπάγγελτα εδώ και πολύ καιρό, μιας και τα δεδομένα το δικαιολογούν. Αλλά ή δικαιοσύνη ΔΕΝ λειτουργεί στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση λοιπόν αποφασίζει να θέσει ένα κόμμα (ή έστω τα μέλη του) εκτός νόμου και θα το καταφέρει. Έτσι δημιουργείται άμεσα το ερώτημα αν θα το επαναλάβει αργότερα για άλλους “παράνομους” ή “ακραίους” κατά τη δική της κρίση. Δηλαδή για άλλους πολιτικούς – συστημικούς της αντιπάλους.

5) Η μόνη ισχυρή “απονομιμοποίηση” της χ.α. είναι αυτή στη συνείδηση των πολιτών. Δεν έχει καμία αξία να είναι παράνομη αν τα ποσοστά της είναι μεγάλα. Αν παίρνει ψήφους τότε αυτό κάτι σημαίνει. Αν οι συνειδήσεις τη ρίξουν στο 0,5% τότε χάνει κάθε αξίωση να είναι κόμμα ή ότι άλλο θέλει. Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι το νόμιμο είναι σχετικό. Αν όλοι παρανομούν τότε αυτός που πρέπει να αλλάξει είναι ο νόμος.

6) Κάτι τοπικό τώρα (Νεμεάτικο). Είναι αστείο σε μία περιοχή που έχει θρέψει χιλιάδες στόματα μεταναστών, νόμιμων και λαθραίων, να υπάρχει δράση τέτοιας οργάνωσης. Οι ίδιοι που παραπονούνται για τους αλλοδαπούς μετανάστες, οι ίδιοι τους είχαν και τους έχουν στη δούλεψή τους. Οι ίδιοι συναναστρέφονται μαζί τους. Οι ίδιοι έρχονται εις γάμου κοινωνία μαζί τους (το σύνθημά τους είναι γνωστό: “Έξω οι ξένοι. Μέσα οι ξένες”). Αντιφάσκουν. Ας τα βρουν με τον εαυτό τους πρώτα και μετά να δείξουν συνέπεια με τις πράξεις τους. Ποτέ δεν είναι αργά.

Εμείς οι υπόλοιποι τους αγαπάμε όλους. Ιδιαίτερα τους μετανοημένους.

Καλή λευτεριά αδέρφια.

Όλο το άρθρο εδώ.

Η Αξιοποίηση της Νεμέας (μας)

Η κρίση μας έκανε αποτελεσματικότερους. Η κρίση μας έκανε σοφότερους. Η κρίση μας έκανε ποιο δημιουργικούς. Έτσι λοιπόν στα πλαίσια πάντα της λογικής και της σωφροσύνης αποφασίστηκε να αξιοποιηθεί η περιουσία του Δήμου Νεμέας (μας) προκειμένου να βάλουμε και εμείς ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της ανάπτυξης.

Το σχέδιο αρχικά απαλλοτριώνει και παραδίδει στο Ελληνικό δημόσιο οτιδήποτε υπάρχει στα όρια του δήμου. Οικόπεδα, ακίνητα, μουσεία, εκκλησίες, φυσικούς πόρους, ανθρώπους κ.λ.π.. Η τρόικα δέχθηκε έπειτα από πολλές πιέσεις αυτή την κρατικοποίηση γιατί στη συνέχειά του το σχέδιο είναι μεγαλειώδες. Αφού το σύνολο του δήμου κρατικοποιήθηκε θα αποκρατικοποιηθεί και θα δοθεί σε ιδιώτες. Από την κίνηση αυτή το κράτος θα βγάλει τα μαλλιοκέφαλά του σε €.

• Αρχικά και άμεσα θα μπουν διόδια σε όλες τις εισόδους και εξόδους της πόλης. Τα χρήματα θα πάνε για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και των τόκων των δανείων.
• Θα συνεχιστεί η αξιοποίηση του ποταμού Ασωπού καθώς οι ειδικοί αναφέρουν πως τα αποθέματα των αδρανών υλικών που μπορούν να αφαιρεθούν από την κοίτη του ποταμού είναι σχεδόν ανεξάντλητα. Στη συνέχεια οι άδεις κοίτες θα χρησιμοποιηθούν ως χώροι απόθεσης επεξεργασμένων λυμάτων.
• Οι αρχαιολογικοί χώροι φαίνεται να είναι πηγή ανεξάντλητου χρήματος. Ομάδα οικονομολόγων ερεύνησε και βρήκε ότι αν τα μνημεία τεμαχιστούν και πωληθούν το οικονομικό όφελος θα είναι πολλαπλάσιο των εισιτηρίων που προβλέπεται να πουληθούν μέσα σε δέκα χρόνια. Έτσι οι εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης σταματούν καθώς ξεκινούν οι εργασίες τεμαχισμού.
• Ο κάμπος και τα βουνά (αμπέλια και ελιές) θα περάσουν σε χέρια ιδιωτών οι οποίοι θα αξιοποιήσουν ότι έμενε ανεκμετάλλευτο τόσα χρόνια. Τα τοπικά οινοποιία θα έχουν ρόλο επιστάτη γιατί οι ιδιώτες που θα έχουν τους κάμπους, δεν μπορούν να είναι όλη την ώρα παρόντες γιατί θα πρέπει να κάνουν και τις διακοπές τους.
• Οι χέρσες εκτάσεις το δήμου θα ενοικιαστούν για 250 χρόνια με συμβολικό ποσό σε επενδυτές οι οποίοι θα τις μετατρέψουν σε χώρους υγειονομικής ταφής σκουπιδιών. Από πάνω θα φυτεύουν φρούτα και λαχανικά τα οποία θα πωλούνται στις λαϊκές.
• Το άγαλμα του Κολοκοτρώνη θα μεταφερθεί σε άλλη περιοχή της Ελλάδας και θα ξαναγραφτούν τα βιβλία της ιστορίας. Το όλο εγχείρημα θα αναλάβουν ξένοι επενδυτικοί όμιλοι.
• Το κτήριο του Δημαρχείου θα μετατραπεί σε κέντρο κράτησης αλλοδαπών. Τα παπαγαλάκια που διέδιδαν ότι ο Δήμος θα συγχωνευτεί, βγήκαν ψεύτες. Ο Δήμος θα καταργηθεί.
• Οι πολίτες του δήμου θα επιτρέπεται να κυκλοφορούν στους δρόμους εφόσον έχουν τακτοποιήσει τις οφειλές τους προς το δήμο και το δημόσιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα ζουν σε κατ' οίκο περιορισμό με την υποχρέωση να εμφανίζονται κάθε 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους, στην Κόρινθο.

Όλο το άρθρο εδώ.

Η είδηση της ημέρας

Ποια είναι η είδηση της ημέρας;

Η είδηση της ημέρας είναι η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες.

Τι θα κάνει ο Πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες;

Θα παρακαλέσει τους υπόλοιπους να μη τον πιέσουν άλλο γιατί δεν αντέχουμε.

Ο αγαπητός Πρωθυπουργός των Ελλήνων (έτσι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), συνεχίζει την εφαρμογή της πολιτικής του κατά γράμμα, χωρίς παρέκκλιση. Η συνέπεια είναι προσόν σε όποιον την έχει. Δείχνει συνέπεια λοιπόν στην οσφυοκαμπτική του πολιτική. Συνέπεια στη δουλική συμπεριφορά. Αφού δουλοπρεπώς δέχθηκε την όποια πίεση από τους δανειστές του (δεν είναι δανειστές μας), αφού δουλοπρεπώς είπε ναι σε όλα, ξαφνικά αποφάσισε πως δεν πάει άλλο. Δουλοπρεπώς πήρε την απόφαση, δουλικά να ζητήσει με δουλικά παρακλητικό ύφος από τους δανειστές του, να μην τον πιέσουν άλλο. Αφού η ομάδα ολετήρων που στηρίζει ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο, αποφάσισε να υψώσει τον σκυφτό του λαιμό και να κοιτάξει τα πρόσωπα των δανειστών του (μάλλον για πρώτη φορά) παρακαλώντας του για έλεος. Άνθρωπος είναι και αυτός. Πόσο να αντέξει;

Και το κακό είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που τον στηρίζουν. Άνθρωποι που απ’ ότι φαίνεται βρίσκονται σε θέσεις τέτοιες που μπορούν να επηρεάζουν και άλλους ανθρώπους. Γιατί αλλοίως δε δικαιολογείται με 1.500.000 ανέργους, με τόσα κομμένα τηλέφωνα, τόσα κομμένα ρεύματα, τόσες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, να υπάρχει κάποιος Έλληνας που να υποστηρίζει το κυβερνητικό έργο και τον κ. Σαμαρά για πρωθυπουργό.

Και όμως υπάρχουν.

Προσέξτε σε λίγο θα τον βγάλουν και ήρωα. Και όχι μόνο αυτόν αλλά και όλους αυτούς που συγκυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια.

Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Μην ξεχνάτε.

Όλο το άρθρο εδώ.

Οι Μεγάλες Εβδομάδες των Παθών

Μία εβδομάδα πριν η Νεμέα (μας) έκλεινε το τριήμερο εκδηλώσεων με τίτλο “Οι Μεγάλες Μέρες της Νεμέας”. Ζήσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή της Νεμέας, το Μεγάλο Σάββατο της Νεμέας και τη Μεγάλη Κυριακή της Νεμέας. Δικαιολογημένα και εύστοχα δόθηκε ο τίτλος Μεγάλες Μέρες σε αυτές τις εκδηλώσεις. Το σκεπτικό ήταν να μας θυμίζει ότι η πόλη μας βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση Μεγάλης Εβδομάδας, με τους πολίτες να σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου τους, και να “τραβάνε των παθών τους τον τάραχο”. Το πτώμα βρέθηκε, ανάσταση δεν υπήρχε (όπως έγραψε και ένας συνεργάτης μας σε άρθρο του). Η Κυριακή του Πάσχα μετονομάστηκε σε Μεγάλη Κυριακή. Οι επόμενες ημέρες συνέχισαν να είναι μεγαλόβδομαδιάτικες και να φέρουν το επίθετο Μεγάλη στην αρχή τους. Εξαίρεση αποτελεί η Πέμπτη η οποία δε θα ονομάζεται Μεγάλη Πέμπτη, αλλά Λαϊκή, σκέτο.

Μ. Δευτέρα

Μ. Τρίτη

Μ. Τετάρτη

Λαϊκή

Μ. Παρασκευή

Μ. Σάββατο

Μ. Κυριακή, και ο κύκλος συνεχίζεται...

Αν και επίσημα (δε θα κάνουμε απομαγνητοφώνηση αυτή τη φορά) θεωρήθηκε ότι οι εκδηλώσεις ήταν επιτυχημένες, αυτό που αποκομίσαμε εμείς ήταν διαφορετικό. Ο μόνος ενθουσιασμός ήταν να αγοραστεί ένα καλό κομμάτι ψητό γουρούνι. Μετά το σημείο αυτό τίποτα δεν έδινε την εντύπωση ότι κάποιος διασκεδάζει ή ψυχαγωγείται. Θλιμμένα πρόσωπα με αδιάφορες εκφράσεις έστεκαν πάνω στις πλαστικές τους θέσεις μπροστά από τα αποφάγια τους. Δε φταίει αποκλειστικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά...

Καλή Ανάσταση.

Όλο το άρθρο εδώ.

Ήμουν και γώ εκεί... (Part 2 Μεγάλο Σάββατο)

Το Σάββατο ξύπνησα χαρούμενος. Εντάξει,μπορεί η Μεγάλη Παρασκευή να μην ήταν ακριβώς όπως την περίμενα, αλλά σκέφτηκα, όπως η Εθνική στο ματς πήρε μπροστά στο δεύτερο ημίχρονο, έτσι και εδώ ο χαμός θα γίνει την δεύτερη μέρα. Το Σάββατο το πρωί έβγαλα το πλάνο. Και πάλι δεν περιελάμβανε κάποια επίσκεψη σε οινοποιείο ή σε κατάστημα που κάνει κάτι από μόνο του. Ακολουθούσα το πρόγραμμα των Δημοτικών εκδηλώσεων. Ήθελα να είμαι με τη μάζα.

Ώρα 10 το βράδυ. Μου προξενεί εντύπωση ότι παρκάρω σχετικά εύκολα και πολύ κοντά στην “αγορά”. Μια ευχάριστη σκέψη περνάει από το μυαλό μου “-επιτέλους αυτοί που μένουν σχετικά δίπλα βγήκαν με τα πόδια, γι' αυτό και αυτή η άνεση”. Ακούγεται μουσική. Παίζουν τέλεια!

Ωπ! Λάθος! Είναι από cd... Η ορχήστρα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.

Περνάω το απαγορευτικό και μπαίνω στην “αγορά”. Κάτι πάει στραβά! Ξανακοιτάω το ρολόι!

Περπατάω αργά αλλά σταθερά. Παρατηρώ τα πρόσωπα αυτών που κάθονται. Οι περισσότεροι είναι σκυθρωποί και κατηφείς. Σχεδόν αδιάφοροι για το τί συμβαίνει αυτό το Σάββατο! Θυμήθηκα τότε στο σχολείο που μας πήγαιναν με το ζόρι στην εκκλησία! Κάπως έτσι είμασταν!

“-Ρε σείς! Είναι οι Μεγάλες Μέρες της Νεμέας! Τι μούτρα είναι αυτά;”

Δεν θέλω να κάτσω. Τι να κάνω τόσες ώρες σε μια καρέκλα; Περπατάω. Μαζί με μένα το ίδιο κάνουν και κάποιοι άλλοι. Λίγοι. Μου κάνει εντύπωση κάποιος που είχε μαζί του και δύο φωτογράφους. Νομίζω ότι θέλει να τον χαιρετήσω. Δεν τον ξέρω. Άσε που δεν βγαίνω καλός στις φωτογραφίες. Προσπερνάω.

Το μοναδικό πράγμα που άλλαζε λίγο την οπτική σου από τα τραπέζια, τις καρέκλες και τα πρόσωπα που έβλεπες ήταν ο πάγκος με τους λουκουμάδες και το μαλλί της γριάς! Πόση ώρα να το χαζέψεις αυτό; Δεν υπάρχει όμως και τίποτα άλλο να δεις! Θέλεις δεν θέλεις δηλαδή θα κάτσεις σε τραπέζι. Εκεί μπορείς να χαζεύεις..Το τραπέζι... Πέρασα 20 λεπτά εκεί...

Φτάνω στην πλατεία. Η ορχήστρα παίζει. Το ίδιο σκηνικό. Σε ένα τραπέζι, σε μια πλαστική καρέκλα, το γουρουνόπουλο μπροστά μισοφαγωμένο, κρασί ή μπύρα στο ποτήρι, μια ντοματοσαλάτα παρατημένη στη μέση του τραπεζιού και λίγες κουβέντες. Μόνο όσοι έχουν ψιλομεθύσει είναι πιο “κεφάτοι”. Ίσως αν υπήρχε κρασί δωρεάν να ήταν περισσότεροι. Αλλά κάτι τέτοιο έχει να συμβεί χρόνια. Τώρα μόνο το κατούρημα είναι δωρεάν.

Κατηφορίζω για τη συναυλία με την Κουβανέζικη μουσική. Ασυναίσθητα βρέθηκα μόνος στον δρόμο ανάμεσα στη σκηνή και στην καφετέρια απέναντι. Ένιωσα τα βλέμματα των θαμώνων. Μάλλον τους έκοψα τη θέα ή έγινα ο ίδιος θέαμα. Εγώ απλά περπατούσα. Κοντοστέκομαι λίγο πιο μακριά και ακούω τη μουσική. Ένας μακρινός υπόκωφος ήχος μαχαίρας που χτυπάει σε ξύλο με διακόπτει. Συνειδητοποιώ ότι έχω κουραστεί...Πιο πολύ από τις εικόνες παρά από το περπάτημα.

Ξαναγυρίζω στην “αγορά”. Έχουν αρχίσει να μαζεύουν τραπέζια και καρέκλες. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Η μουσική από την πλατεία έχει σταματήσει. Η άλλη ορχήστρα συνεχίζει. Παίζει Μίκη Θεοδωράκη και Άντζελα Δημητρίου. Κρίμα που δεν μέθυσα! Περπατάμε περισσότεροι τώρα. Προς το απαγορευτικό. Προς τα αυτοκίνητα. Προς το σπίτι.

Μεγάλο Σάββατο... Η Ανάσταση δεν έγινε.... Το πτώμα βρέθηκε....

Υπογραφή:

(Πεινάω Συνέχεια)

Όλο το άρθρο εδώ.

Ήμουν και γώ εκεί... (Part 1 - Μεγάλη Παρασκευή)

Πάνε και αυτές οι «Μεγάλες Μέρες της Νεμέας»... Είναι πια παρελθόν. Έκανα μια προσωπική επιλογή και δεν επισκέφτηκα κάποιο απο τα οινοποιεία. Πρότιμησα λοιπόν να κυκλοφορήσω μόνο στην πόλη επιλέγοντας τις εκδηλώσεις του Δήμου, να ανακατευτώ με τη μάζα και να φουσκώσω από περηφάνια για τις Μεγάλες Μέρες της Νεμέας ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους.

Η πρώτη μέρα συνέπεσε με τον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος..Είπα να τα συνδυάσω αν γίνεται.

Ήθελα να περάσω και απο το Δημαρχείο αλλά βασικά είχε ομιλίες, δεν είχε γιγαντοοθόνη να δείχνει την μπάλα και ο μπουφές απ’ ότι έμαθα δεν είχε γουρουνόπουλο (γιατί;).

Έτσι κινήθηκα προς την «αγορά». Έπιασα ένα καλό τραπέζι, έφαγα ολίγον γουρουνόπουλο όπως απαιτεί η παράδοση στις Μεγάλες Μέρες, ήπια μια μπύρα παγωμένη (πάει απίστευτα με το γουρουνόπουλο πιστέψτε με) και περίμενα να καθαρίσουμε το ματσάκι γρήγορα για να πάω στον Μπάμπη τον Cheρτο. Το κακό πρώτο ημίχρονο της ομάδας με έβγαλε εκτός προγράμματος! Μαύρα χάλια η Εθνική, αγωνία μέχρι το τέλος! Η ώρα πέρναγε, ο Μπάμπης τραγούδαγε, γκόλ δεν έμπαινε, κόκκινη ο Χολέμπας, το κέρατό μου μέσα βρίζω Μεγάλες Μέρες! Το καρφώνει ο Μήτρογλου και ένα αίσθημα χαράς και ανακούφισης απλώθηκε στην «αγορά» καθώς εγώ σκεφτόμουν «-Αν δεν είχε μπάλα και γουρουνάκι πόσο θα το κωλοβάραγα εδώ;»... Λήξη του αγώνα, γρήγορα τον λογαριασμό να φύγω!

Κατά τις 12 ήμουν στη συναυλία. Μόλις κατέβηκα από το αυτοκίνητο με περόνιασε το κρύο. Θα το παλέψω, είπα μέσα μου... Δεν θα χάσω εγώ τη συναυλία επειδή το «ξυρίζει» στον Οινοποιητικό! Μπαίνω, ωραία η ορχήστρα, είχε και κόσμο... Μόνο το χρώμα του προσώπου σε κάποιους δεν το είδα καλό... Γιατρός δεν είμαι άλλα το απέδωσα στο κρύο... Καλά, μπορεί και στο κρασί... Εντάξει, ίσως και στα δύο... Ακούω τρία, τέσσερα τραγούδια στο πέμπτο δεν άντεξα, το ομολογώ! Καλός χρυσός και άγιος ο Μπάμπης αλλά προτίμησα να μην πάθω ψύξη γιατί ακολουθούσε το Μεγάλο Σάββατο και δεν ήθελα να το χάσω. Θέλω να είμαι παρών στην κορύφωση των εκδηλώσεων. Θα γίνει χαμός, σκέφτομαι. Γέλιο, κέφι, χορός, πολυκοσμία!

Φτάνω στο σπίτι και κουκουλώνομαι στα γρήγορα. Θέλω να είμαι φρεσκαδούρα το πρωί. Θα ρίξω και ένα ξύρισμα σπέσιαλ και θα βγω για καφέ να σκεφτώ το πλάνο του Σαββάτου.

Κλείνω τα μάτια. Έρχονται εικόνες. Το γκόλ του Μήτρογλου, το γουρουνόπουλο, η μπύρα, η κόκκινη του Χολέμπας, το κρύο, ο λογαριασμός, το κωλοβάρεμα, το κρασί, τα πρόσωπα, ο Μπάμπης...

Ήταν όντως Μεγάλη Παρασκευή...

Υπογραφη:

Πεινάω Συνέχεια

Όλο το άρθρο εδώ.

Κακός Συνδυασμός

Εχθές το βράδυ είχα μία πολύ άσχημη εμπειρία.

Ενώ ήλπιζα πως θα έχω ένα υπέροχο, συνεχή και χορταστικό ύπνο, συνέβη κάτι που με τάραξε. Αρχικά ξύπνησα για κατούρημα. Η υπερβολική κατανάλωση μπύρας, στις Μεγάλες Μέρες της Νεμέας έκανε τα νεφρά μου να λειτουργούν στο maximum. “Θα με τιμωρεί ο Θεός” σκέφτηκα, γιατί δεν τίμησα το τοπικό προϊόν ‘μέρες που ‘ναι. Αλλά μετά απενοχοποιήθηκα σκεπτόμενος ότι δεν λέγονται “Γιορτή Κρασιού’ οι εκδηλώσεις και επιπλέον όταν κάποιος είναι στις μέρες του μπορεί να κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Οι επισκέψεις μου στην τουαλέτα για τσισάκια ήταν τόσο συχνές που σκέφτηκα να πάω για αλλαγή ουροδόχου κύστης με σκοπό να βάλω μία μεγαλύτερη.

Τις βλαμμένες σκέψεις μου διέκοψε το θέαμα που αντίκρισα όταν άναψα το φως της τουαλέτας. Καμιά δεκαριά μικρές κατσαριδούλες έκοβαν βόλτες αμέριμνες στο πάτωμα δίπλα στη χέστρα. Ταράχτηκα. Χωρίς δεύτερη σκέψη κήρυξα τον πόλεμο στα σιχαμερά έντομα. Εντόπισα δύο φιάλες κατσαριδοκτόνου σε ένα ντουλάπι και ψέκασα με αυτές κάθε ελεύθερη, μα και κρυφή επιφάνεια του χώρου της τουαλέτας. Μου πήρε τουλάχιστον δέκα λεπτά. Όταν βγήκα, ένοιωσα νικητής. Αποκλείεται να έζησαν ούτε αυτές ούτε η μάνα που της έκανε.

Και πήγα να συνεχίσω τον ύπνο μου...

Μετά από 20 περίπου λεπτά με ξύπνησαν παράξενοι ήχοι.

Προσπαθούσα να καταλάβω τι ήταν, και το βρήκα.

Ήταν ήχοι από μηχανές βομβαρδιστικών αεροπλάνων. Αλήθεια.

Είχα χρησιμοποιήσει τόσο πολύ χημικό στον πόλεμο κατά της κατσαρίδας, που οι ΗΠΑ αποφάσισαν να με βομβαρδίσουν. Η αλήθεια είναι ότι η μυρωδιά από το εντομοκτόνο είχε γεμίσει όλο το σπίτι, σίγουρα όλη την αυλή και οπωσδήποτε όλο το τετράγωνο. Μιάμιση ώρα γυρόφερναν το σπίτι τα αεροσκάφη και εγώ τρομαγμένος είχα κρυφτεί κάτω απ’ την πικέ κουβέρτα (είχε ψύχρα) περιμένοντας να σοκαριστώ και να δεοθώ. Τα έκανα πάνω μου.

Και ξαφνικά οι ήχοι έπαψαν. Ξύπνησα. Το κεφάλι μου “καζάνι”, το στόμα μου “τσαρούχι” και το στομάχι “κώλος”. Αν και είχα πλέον γίνει cyborg (άνθρωπος + καζάνι + τσαρούχι + κώλος) κατάφερα να καταλάβω ότι ο συνδυασμός μπύρας και κατσαριδοκτόνου είναι παραισθησιογόνος και δε θα τον πρότεινα σε κανένα.

Μήπως όμως τελικά με τιμώρησε ο θεός που δεν ήπια κρασί;

Υπογραφή:
Ένας επώνυμος "άγνωστος" blogger.

Όλο το άρθρο εδώ.

Λεπτομέρειες των μεγάλων ημερών.

Να μερικές λεπτομέριες που δεν ξέρατε:

• Εναγωνίως η μικρή μας κοινωνία περιμένει να ψυχαγωγηθεί άγρια τις επόμενες ημέρες. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Όρεξη να υπάρχει και θα βολευτούν όλοι.
• Παραφωνία οι έντονες διαμαρτυρίες των διοργανωτών της διεθνούς εκθέσεως Θεσσαλονίκης με το σκεπτικό ότι τους κλέβουν τη δόξα.
• Ατραξιόν του τριημέρου οι off road αγώνες στη χωμάτινη πίστα του “κόμβου”.
• Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο της πόλης για να αποφύγουμε τη συμφόρηση. Θα απαγορεύεται η κυκλοφορία μετά τις 7 το απόγευμα.
• Η κατανάλωση οινοπνευματωδών εκτός του οίνου επιτρέπεται αρκεί να μη σε καταλάβουν.
• Ημίγυμνες κυρίες θα επιδίδονται σε αγώνες πάλης μέσα στα πατητήρια.
• Σαμάνοι και Ινδιάνοι μάγοι επιστρατεύονται για να αποτρέψουν τη βροχόπτωση.
• Σε συνεργασία με την τροχαία έγινε εφικτό να επιτρέπεται η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.
• Τη Δευτέρα τα κεφάλια μέσα.

Ένας επώνυμος “άγνωστος” blogger.

Όλο το άρθρο εδώ.

Γιατί κάναμε κοιλιά;

Προσπαθούμε (η ομάδα του Νεμέα Νιουζ) να καταλάβουμε την ψυχική κατάσταση των συμπολιτών μας μετά το Δεκαπενταύγουστο. Αφορμή για αυτό στάθηκε η αίσθηση που μας δημιουργήθηκε ότι οι συμπολίτες μας χαλάρωσαν ξαφνικά. Στα καφέ, στα φαγάδικα, στα μπλόγκ, στα φέις μπουκς, επικρατεί ηρεμία. Το κύμα οργής, αγανάκτησης, και αποφασιστικότητας που διαφάνηκε στην αρχή και μέση του καλοκαιριού έπαψε. Παραμένουν μόνο μερικοί διαχρονικά αγωνιστές και θετικά αντιδραστικοί που τολμούν να ξεστομίσουν λέξεις και φράσεις, προσπαθώντας να μας ωθήσουν στην επανάσταση. Γενικά κρύωσε η σούπα. Που οφείλεται;

Ούτε ψυχολόγοι είμαστε ούτε κοινωνιολόγοι (ζητάμε συνεργασία). Προσπαθούμε να καταλάβουμε με τις όποιες γνώσεις έχουμε και πολύ περισσότερο με τη διαίσθησή μας, που οφείλεται αυτή η χαλάρωση. Σε ένα συμπέρασμα μόνο φτάνουμε. Η χαλάρωση αυτή είναι επιβεβλημένη από το σύνολο της εξουσίας, αλλά ΚΑΙ της αντιπολίτευσης. Τα ΜΜΕ δεν προέβαλαν τις τελευταίες 15 ημέρες κάτι που θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο να ξεσηκωθεί ή έστω να συνεχίσει να είναι θυμωμένος. Όχι πως δεν υπάρχουν διάφοροι ηλίθιοι – κλόουν στα κανάλια οι οποίοι πετάνε ότι τους κατέβει στο κεφάλι. Αλλά έχει γίνει προφανές ότι γι’ αυτό τους έχουν τα κόμματα. Για να γελάει μαζί τους ο κόσμος. Θα πάρουν ότι τους αξίζει αυτοί. Η ουσία είναι πως η αντιπολίτευση γενικά, δεν επεδίωξε την επανάσταση. Πιστεύουμε πως κάτι ετοιμάζουν. Κάτι για λίγο αργότερα. Πιστεύουμε όμως πως σε κάθε περίπτωση, αν αργήσουν και άλλο, θα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τα όρια ξεπεράστηκαν. Η αξιοπρέπεια χάθηκε. Τα περιθώρια εξαντλήθηκαν.

Επανάσταση τώρα. Πιέστε προς κάθε κατεύθυνση. Σε όποιους μπορείτε. Με όποιο τρόπο μπορείτε. Και οπωσδήποτε απαξιώστε όποιο μνημονικό πολιτικό σας πλησιάσει για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Βρίστε τον και φτύστε τον. Να ντραπεί να μιλήσει σε άλλον.

Όλο το άρθρο εδώ.

Η Επανάσταση της Μωρίας.

Πρόκειται περί ηλιθίων. Πρόκειται περί μωρών. Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε θέσεις εξουσίας και στηρίζουν συνειδητά την τάξη πραγμάτων που επιβάλλεται στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρώην αποτυχημένος δημοσιογράφους, τηλεπαρουσιαστές, τηλεπωλητές, τεμπέληδες που αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική. Μη γελιέστε. Δεν το αποφάσισαν επειδή πείνασαν. Ούτε επειδή αποφάσισαν να σώσουν τον τόπο. Όλοι αυτοί βρέθηκαν στις τωρινές τους θέσεις γιατί κάποιοι τους έβαλαν. Κάποιοι τους προώθησαν.

Ανοίγει το στόμα του κάποιος από αυτούς και χείμαρροι ηλιθιότητας ξεχύνονται. Χάος και θολούρα. Τρέχει η αντιπολίτευση να κατηγορήσει. Τρέχει η κυβέρνηση να υποστηρίξει. Τρέχει ο μωρός να ανασκευάσει, και έτσι περνά ο καιρός. Οι ολετήρες κερδίζουν χρόνο. Οι μωροί αυτοί παίζουν το ρόλο του διασκεδαστή. Στόχος τους βέβαια δεν είναι η ψυχαγωγία, αλλά η ψυχοβλακεία. Αποβλακώνουν και αποπροσανατολίζουν. Είναι ικανό ένα τηλεοπτικό πάνελ αποτελούμενο από σοβαρούς ανθρώπους να μετατραπεί σε μπουρδέλο αρκεί κάποιος γελωτοποιός, επαγγελματίας βλάκας και μωρός να ανοίξει το στόμα του.

Είμαστε σοκαρισμένοι. Σοκ και Δέος. Το σοκ του να συνειδητοποιείς ότι κυβερνάσαι από μωρούς ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΠΛΕΟΝ.

Say It Loud – I'm βλαξ and I'm Proud

Δεν είναι αστείο. Πρέπει να απαλλαγούμε σύντομα. Και θα γίνει. Γιατί πλέον μας παίρνουν ΚΑΙ τον καναπέ.

Όλο το άρθρο εδώ.

Τρίπτυχο

Με το που ξεκίνησε το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου η αποχαύνωση βάρεσε κόκκινο. Χίλιες προγραμματισμένες μεταδόσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες μισάνοιχτα στόματα, μάτια τετράγωνα σε αναλογία 16:9 και μυαλά επί 90 λεπτά αδρανή.

Τώρα που ξεκινάει και ο πόλεμος στη Συρία, το υπερθέαμα του μακελειού θα δώσει τη χαριστική βολή σε όσα μάτια, αυτιά και μυαλά κατάφεραν να ξεφύγουν. Μένει μόνο η επόμενη τσόντα DVD κάποιας μοντέλας να παρουσιαστεί για να ολοκληρωθεί το σχέδιο.

Τσόντα, μπάλα και αίμα.

Ξέχασα, έχουμε και τις “μεγάλες μέρες”.

Όλο το άρθρο εδώ.

Super Έκτακτο

Έκτακτο

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένα πουλάκια τα οποία κελαηδούν πολύ, μάθαμε τα εξής:
Οι ηγέτες της Ελλάδας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας θα πραγματοποιήσουν συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών στη Μάλτα. Στη συνάντηση θα παρευρίσκεται προσκεκλημένος ο πρόεδρος της Γαλλίας.
Σύμφωνα πάντα με τα πουλάκια, η Αγγέλα Μέρκελ βρίσκεται σε καταστολή μετά τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά που υπέστη στο άκουσμα της είδησης.
Το γερμανικό Μάρκο χτυπά την πόρτα της Γερμανίας απαιτώντας την χαμένη του θέση.

Το Med-ro (mediteranian-euro) χτυπά την πόρτα της μεσογείου απαιτώντας τη νέα του θέση.

Τα καλά πληροφορημένα πουλάκια, μας καλάηδισαν πως οι ηγέτες στη συνάντηση αυτή δε θα κάνουν τίποτε άλλο παρά να παίζουν τάβλι και ξερή ώστε να περάσει η ώρα. Μιας και οι πόρτες θα είναι κλειστές, όσοι είναι απ' έξω θα βράζουν στο ζουμί τους. Μερικοί θα ξεροψήνονται κιόλας.

Όταν βγουν, την κοινή ανακοίνωση θα την αφήσουν να παρουσιάσει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι με την παράκληση να χρησιμοποιήσει στις φράσεις του τις λέξεις "'ίσως", "πιστεύουμε", "ενωμένοι", "νότος", και "αποφασισμένοι". Ο Σίλβιο δήλωσε πως θα ήθελε να χρησιμοποιήσει επίσης τις λέξεις "συνουσία", "τουρισμός", "ανατολή", "δύση" και "χωρίστρα".

Οι υπόλοιποι συμφώνησαν.

Υπογραφή:

Ένας επώνυμος (άγνωστος) blogger.

Όλο το άρθρο εδώ.

Η Φαντασία έχει Αξία.

Ο καθένας υποψήφιος για κάποιο αξίωμα (δήμαρχος, νομάρχης, πρωθυπουργός) συνηθίζεται να ανακοινώνει το πρόγραμμα που θα υλοποιήσει αν κατακτήσει το αξίωμα. Κατακτά λοιπόν το αξίωμα, κάνει τη θητεία του και έρχεται η στιγμή των επόμενων εκλογών όπου αποφασίζει να ξαναθέσει υποψηφιότητα.

Φανταστείτε τώρα...

...φανταστείτε...

...να υπήρχε επιτροπή η οποία θα εξέταζε τις προγραμματικές δηλώσεις του υποψήφιου από την προηγούμενη θητεία του και θα τις σύγκρινε με το έργο του. Σε περίπτωση που δεν είχε κάνει το 70% για παράδειγμα όσων είχε υποσχεθεί, ΔΕΝ θα είχε δικαίωμα να ξαναβάλει υποψηφιότητα ποτέ πια.

Φανταστικό έτσι;

Όλο το άρθρο εδώ.

Με το βλέμμα μπροστά

Οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε κάποια πόλη της Ελλάδας, μακριά η κοντά από τη Νεμέας (μας). Όταν έφτανε η στιγμή να πούμε για την καταγωγή μας, τότε δύο ήταν τα σχόλια που ακούγαμε. Θα μας έλεγαν: “Ααα, από τη Νεμέα, με το ωραίο κρασί”, ή “Από τη Νεμέα με το λιοντάρι”. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι τα δύο χαρακτηριστικά σύμβολα της περιοχής μας. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι η διαφήμιση του τόπου μας. Χωρίς να κάνουμε τίποτα, χωρίς να προσπαθήσουμε, η περιοχή μας διαφημιζόταν από μόνη της.

Στη σύγχρονη Νεμέα δύο πράγματα συμβαίνουν. Το κρασί αντικαταστάθηκε από τη γουρνοπούλα, και ο Ηρακλής από τον Οφέλτη. Η “Γιορτή κρασιού Νεμέας” έγινε γιορτή γουρνοπούλας Νεμέας, και το άγαλμα του Ηρακλή έχασε την ευκαιρία να ανεγερθεί μιας και τον πρόλαβε ο Οφέλτης.

Είμαστε σίγουροι πως οι ενστάσεις επί των προηγουμένων είναι πολλές.

Όταν έχεις μία γερή βάση για να χτίσεις το μύθο δεν την γκρεμίζεις. Αντιθέτως την ενισχύεις. Αν θες να προσθέσεις πάνω τους και “Τα Νέμεα” και τον Οφέλτη αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Αλλά να θυμάσαι πως κανείς δε σε ξέρει ούτε για τον Οφέλτη, ούτε για τα Νέμεα, ούτε για το πεντανόστιμο γουρνόπουλο. Ευτυχώς όμως που το κρασί και ο Ηρακλής συνεχίζουν να μας διαφημίζουν.

Όλο το άρθρο εδώ.

Ξεκίνησε το πλοίο για την Κρήτη;

Θυμάστε το μύθο του Μινώταυρου και του Θησέα; Οι Αθηναίοι ήταν υποχρεωμένοι να στέλνουν κάθε εννιά χρόνια στο βασιλιά Μίνωα στην Κρήτη 7 νέους και 7 νέες οι οποίοι κατασπαράζονταν από τον Μινώταυρο. Ο Θησέας μη μπορώντας να ανεχτεί άλλο αυτό τον φόρο σε αίμα πήρε τη θέση ενός από τους 7 νέους και όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Μινώταυρο μέσα στον λαβύρινθο, τον σκότωσε. Με τη βοήθεια του Μίτου της Αριάδνης βγήκε από τον Λαβύρινθο και επέστρεψε στην Αθήνα. Περισσότερα εδώ.

Στην σύγχρονη Ελλάδα το ρόλο του Μινώταυρου έχουν αναλάβει οι Δανειστές μας και όσοι τα “έφαγαν” ενώ το ρόλο του Λαβύρινθου έχει πάρει το σύνολο των μνημονιακών και άλλων μέτρων, το χρηματοοικονομικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα.

Δύο είναι λοιπόν τα ζητούμενα:

Πρώτον, να βρεθεί ένας σύγχρονος Θησέας.

Δεύτερον, να βρεθεί η Αριάδνη με το Μίτο της που θα χαράξει το δρόμο εξόδου από το τούνελ του οποίου το φως δε βλέπουμε γιατί απλά δεν έχει άκρη και τέλος.

Ο σύγχρονος Θησέας θα βάλει τέλος στην κατρακύλα, άμεσα, ορίζοντας την κόκκινη γραμμή και τραβώντας τη όσο πίσω χρειάζεται προκειμένου να περάσει το όριο της αξιοπρέπειας.

Η Αριάδνη θα χαράξει τη μέθοδο, τον τρόπο που θα μας βγάλει βήμα, βήμα, μεθοδικά από το λάκκο (δεν είναι τούνελ) που έχουμε πέσει.

Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε απόφαση και τρόπο. Μέχρι στιγμής κανένας απ’ όσους μας κυβερνούν δεν έδειξε πυγμή και ευφυΐα. Αντίθετα συνεχίζουν να στέλνουν τα πλοία γεμάτα νέους, νέες, μικρούς και μεγάλους, ως φόρο αίματος στους δανειστές.

Μινώταυρος = Δανειστές, καιροσκόποι

Λαβύρινθος = μνημόνια, μέτρα

Θησέας = Απόφαση, πυγμή

Αριάδνη = Μέθοδος, τρόπος,ευφυΐα

Και να ξέρετε ότι μερικά προβλήματα λύνονται μόνο με τον τρόπο του Θησέα και του Μ. Αλέξανδρου. Με το σπαθί.

Όλο το άρθρο εδώ.

Επεκτατική πολιτική

Σκεφτείτε το εξής: Ένας φίλος σας Αθηναίος, της μέσης και άνω τάξης, χωρίς οικονομικό πρόβλημα, με το ωραίο του διαμέρισμα (ίσως και δύο ή τρία), με το καλό του αυτοκίνητο, τα ρούχα του, τα ρολόγια του κ.λ.π. έρχεται καλεσμένος σπίτι σου στο χωριό. Φτάνει το μεσημέρι και καθόσαστε στις πλαστικές καρέκλες κάτω από την κληματαριά, και ξεκινάτε το φαγητό σας με κρασί από το αμπέλι σας. Κόβετε και μια ντοματούλα και καν’ αγγουράκι από το μποστάνι σας για τη σαλάτα την ίδια ώρα που η μυρωδιά από το κοτόπουλο (από το κοτέτσι σας βέβαια) γεμίζει την αυλή σας καθώς ψήνεται στα κάρβουνα λίγο παραπέρα. Τα παιδιά παίζουν και φωνάζουν χαρούμενα κάπου εκεί κοντά, κανονίζοντας το απόγευμα να πάνε καμιά βόλτα με τα ποδήλατά τους στο ποτάμι. Το φαγητό ετοιμάστηκε, σερβιρίστηκε και καταναλώθηκε. Άλλο ένα ποτηράκι κρασί, λίγο φρούτο και μέσα για τον μεσημεριανό υπνάκο.

Ξυπνάτε, καφές, βόλτα, και το βράδυ άλλο ένα υπέροχο γεύμα κάτω από την κληματαριά. Ο φίλος σας συνειδητοποιεί ότι τα πεφταστέρια δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και παραμένει τουλάχιστον μία ώρα αφού όλοι έχουν πάει για ύπνο, μόνος του έξω παρατηρώντας τον έναστρο ουρανό.

Κάποια στιγμή το σαββατοκύριακο τελειώνει και ο φίλος σας παίρνει το υπέροχο αυτοκίνητό του, την ομολογουμένως εντυπωσιακή σύντροφό του, και επιστρέφει στο άνετο και μοντέρνο διαμέρισμά του.

Αυθαιρέτα, εντελώς υποκειμενικά και χωρίς καμία απόδειξη σας λέω ότι στο μυαλό του έχει είδη υπολογίσει πότε θα είναι διαθέσιμος να ξανακάνει το σαββατοκύριακό του στο σπίτι σας, και δε θα ηρεμήσει μέχρι να το ξανακάνει.

Πάμε τώρα ένα βήμα παραπέρα.

Ο Fritz είναι ένας Γερμανός (ή οποιοσδήποτε βορειοευρωπαίος) της μέσης και άνω τάξης, χωρίς οικονομικό πρόβλημα, με το ωραίο του διαμέρισμα (ίσως και δύο ή τρία), με το καλό του αυτοκίνητο, τα ρούχα του, τα ρολόγια του κ.λ.π. Ο Fritz τις περισσότερες μέρες του ατέλειωτου χειμώνα της χώρας του, πρέπει να σκάβει μέσα στο χιόνι, κάθε πρωί, για να πάει στο αυτοκίνητό του. Δουλεύει, γυρνάει σπίτι του, βλέπει TV, κοιμάται, ξυπνάει, πάει στη δουλειά... Ίσως να βγει με συναδέλφους μία στο τόσο για κάποιο ποτό αν έχει χρόνο, και σίγουρα το Σάββατο θα πάει στο μπαρ και θα μπεκρολογάει μέχρι να λιποθυμήσει από το μεθύσι.

Ο Fritz ΚΑΙ φέτος θα έρθει διακοπές στην Ελλάδα. Το έχει κανονίσει από το Δεκέμβρη άλλωστε. Τι και αν είναι η 8η συνεχής χρονιά, κάθε φορά το συναίσθημα είναι ίδιο. Κοιτάει αμίλητος τα τοπία, τρώει τις σαλάτες με την ίδια ευχαρίστηση που ένα παιδί τρώει το παγωτό του, απολαμβάνει τον ουρανό, το φεγγάρι, τα πεφταστέρια. Να που υπάρχει παράδεισος σκέφτεται.

Περνάνε οι μέρες και ο Fritz επιστρέφει στην πατρίδα του κατακόκκινος από τον ήλιο και ευτυχής.

Ευτυχής αλλά σφιγμένος, πικραμένος. Το επόμενο καλοκαίρι είναι τόσο μακριά.

Ποια είναι τώρα η διαφορά μεταξύ του Αθηναίου φίλου μας και του Fritz; Η διαφορά είναι πως ο Αθηναίος φίλος μας αν και μας ζηλεύει λιγάκι, θα μας ευχαριστήσει εγκάρδια για τη φιλοξενία και με την πρώτη ευκαιρία θα μας το ανταποδώσει.

Αντίθετα ο Fritz ζηλεύει πολύ. Αυτό που απολαμβάνει δεν είναι δικό του, ούτε κάποιου φίλου του. Επίσης είναι πολύ μακριά και πρέπει να πληρώσει για να το έχει. Για το Fritz οι τεμπέληδες Έλληνες ΔΕΝ δικαιούνται να ζουν σε αυτόν τον παράδεισο.

Η νοοτροπία αυτή δυστυχώς είναι διάχυτη σε όλη τη βόρεια Ευρώπη και αφορά όλη τη νότια Ευρώπη. Οι βορειοευρωπαίοι πιστεύουν ότι ο Νότος κατοικείται από τεμπέληδες, αργόσχολους και πως έφτασε η ώρα και για αυτούς (τους βόρειους) να αποκτήσουν ένα κομμάτι νότου δικό τους. Θεωρούν ότι χρόνια τώρα μας έτρεφαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και πως ήρθε η στιγμή να πάρουν ότι τους ανήκει. Οι κυβερνήσεις του βορά με αρχηγό τη Γερμανία, καλλιεργούν συστηματικά αυτή τη φιλοσοφία. Οι πολίτες του έπεσαν στην παγίδα και τώρα τρέχουμε και δε φτάνουμε.

Είναι επεκτατικά τα μέτρα αυτά που εφαρμόζουν και όχι οικονομικά.

Υπογραφή:

Ένας επώνυμος “άγνωστος” blogger

Όλο το άρθρο εδώ.

Σκάνδαλο ~ Έκτακτο

Ομάδα επιστημόνων εξέτασε μεγάλη ποσότητα από κατουρημένες ποδιές. Η ανάλυση έδειξε ότι εκτός από την αναμενόμενη ποσότητα ουρίας βρέθηκαν ουσίες που ανήκουν στη κατηγορία των κυανοακρυλικών (κοινώς κόλα logo). Ως αποτέλεσμα είναι μετά την επαφή με την ποδιά, η γλώσσα να παραμένει μόνιμα και ισχυρά ενωμένη πάνω της ακόμα και αν επιθυμούμε να απομακρυνθούμε. Το πρόβλημα με τις κυανοακρυλικές ουσίες είναι πως είναι αταξικές. Αποτέλεσμα αυτού είναι να πάσχουν από το σύνδρομο της “κολλημένης γλώσσας” όλες οι ομάδες πολιτών.

Δυστυχώς δεν υπάρχει εύκολος και αναίμακτος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος. Τα θύματα έχουν δύο τρόπους αντίδρασης.

Πρώτος τρόπος είναι η συνειδητοποίηση του επιφανειακού του προβλήματος. Δεδομένου της στάσης του σώματος είναι πολύ εύκολο να πιάσεις αυτούς που φορούν τις ποδιές απ’ τ’ αρχίδια πολύ σφιχτά. Η μόνη αντίδρασή τους είναι να λύσουν την ποδιά και να φύγεις τρέχοντας μαζί της. Έπειτα έχεις όλο το χρόνο δικό σου να την ξεκολλήσεις (α. προσοχή πονάει. β. Η γεύση της κατουρλίλας δεν φεύγει εύκολα.).

Ο δεύτερος τρόπος είναι να κόψεις τη γλώσσα σου. Ο πόνος είναι αφόρητος αλλά σύντομα κατανοείς πόσο πιο ελεύθερος ζεις. Η γεύση του αίματος ξεπλένει αμέσως την κατουρλίλα από τη στοματική σου κοιλότητα. Εντύπωση σου κάνει η ικανότητα του σώματός σου να επανέλθει σε όρθια στάση σύντομα.

Απεξάρτηση από τις κατουρημένες ποδιές.

Λευτεριά στις κολλημένες γλώσσες.

Σύλλογος επανένταξης εξαρτημένων από την ουρία “ἔλειξα”

(στο σύλλογό μας μπορούν να συμμετάσχουν και όσοι “κοψοχέρηδες” προέκυψαν μετά τις τελευταίες εκλογές).

Όλο το άρθρο εδώ.

Μεγάλες Μέρες 2013 ~ Πρόγραμμα

Βεβαίως και περιμένουμε με αγωνία να ανακοινωθεί το πρόγραμμα των μεγάλων ημερών της Νεμέας (μας). Κανείς δεν ξέρει τι θα παρουσιαστεί, αλλά εμείς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι όλο το μέχρι στιγμής παρασκήνιο. Πέντε ήταν τα σενάρια:

Σενάριο 1ο

Το σενάριο αυτό βασιζόταν στο εξής concept. Τρία μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής θα παρουσίαζαν ένα ποιοτικό θέαμα, ανοιχτό για όλο το κοινό. Το concept αυτό κατέρρευσε διότι μας σαμποτάρισαν οι γύρω περιοχές. Άκου κει... Τα μεγάλα ονόματα εμφανίστηκαν σε άλλους δήμους: Ο Νταλάρας στο Σοφικό, ο Παντελής Θαλασσινός στο Κιάτο, Ο Πασχάλης στο Ξυλόκαστρο, Ο Σάκης Ρουβάς στο Άργος. Μέχρι και η Αρβανιτάκη έπαιξε στο θέατρο Αρχ. Κλεωνών στην Κόρινθο. Οι άθλιοι, οι ελεεινοί, οι εγκάθετοι, οι τιποτένιοι, θέλησαν να μας εξευτελίσουν παίρνοντας όλα τα πρώτα ονόματα και αφήνοντάς μας με τίποτα. Οι πληροφορίες θέλουν μέσα στο φθινόπωρο ο δήμος μας να “κλείσει” για το επόμενο καλοκαίρι ΟΛΑ τα μεγάλα ονόματα με αποτέλεσμα όπου και να πας στην υπόλοιπη Κορινθία να έχουν εκδηλώσεις με το “Γόρδιο Δεσμό” και μόνο (η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται παγωμένο).

Σενάριο 2ο

Οι εκδηλώσεις θα βασίζονταν στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ. Κλασική μουσική, έντεχνο, τζαζ. Και τι άλλο; Μα φυσικά κρασί. Μα πως να προωθήσεις το τοπικό προϊόν σου με τα κλαρίνα; Τα κλαρίνα θέλουν γουρούνια και τα γουρούνια θέλουν μπύρα και τα μουσικά σύνολα κρασί. Φαντάζεστε το κονσέρτο για πιάνο αρ.21του Μότσαρτ και στο μέτρημα να ακούγεται ο μπαλτάς στα παΐδια του γουρουνιού; Δυστυχώς ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΤ. Ρε γαμώτο, μια φορά είπαμε να κάνουμε ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ εκδηλώσεις και οι αθεόφοβοι ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΤ. Πάει και αυτή η ιδέα.

Σενάριο 3ο

Μέρες που είναι (δύσκολες δηλαδή) θα τη βγάλουμε με ότι έχουμε. Βασικός εκπρόσωπος του τοπικού πολιτισμού, η χορωδία Νεμέας, θα αναλάμβανε την ψυχαγωγία μας. Ευτυχώς ομάδα ψυχολόγων προέβλεψε τη δραματική αύξηση στις αυτοκτονίες που θα επέφερε μία τέτοια κίνηση και την απέτρεψε. (Θεέ μου υπάρχεις...).

Σενάριο 3β

Εναλλακτικά, επειδή οι μέρες είναι δύσκολες, έπεσε η εξής ιδέα: Σε όλους τους επισκέπτες θα μοιραστούν χριστουγεννιάτικα τρίγωνα, ντέφια, μαράκες και σφυρίχτρες καθώς και μισή σελίδα Α4 με τίτλους από τραγούδια για να τα σκέφτονται. Όσοι δεν ξέρουν τα παραπάνω όργανα έχουν τη δυνατότητα να χτυπούν παλαμάκια ή να σφυρίζουν με το στόμα.

Σενάριο 4ο

Αυτό το σενάριο πιστεύουμε ότι θα γίνει τελικά. Περιλαμβάνει την εξής έξυπνη ιδέα: Αφού ΔΕΝ υπάρχει δρόμος που να συνδέει τη Νεμέα με τον κόμβο, και με γνώμονα την ασφάλεια των επισκεπτών, δε θα γίνουν εκδηλώσεις προκειμένου να τους προφυλάξουμε από ατύχημα.

Σενάριο 5ο

Όπως όλες οι γυναίκες που είναι στις “μέρες” τους και δεν έχουν κάνει υπέρηχο δεν ξέρουμε τι θα βγάλουν (αγόρι ή κορίτσι), έτσι και η Νεμέα (μας) που είναι στις “μέρες” της δεν ξέρουμε τι θα βγάλει. Surprise.

(ευχαριστούμε τον “επώνυμο (άγνωστο) μπλόγκερ” για την ιδέα της εγκυμοσύνης).

Όλο το άρθρο εδώ.