Ευχαριστώντας τους Βαρβάρους...

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»

Καθώς ο σταϕιδότρυγος προχωράει και πλησιάζει προς το τέλος του και εν όψει του δυναμικού αμπελότρυγου που αφορά την πλειοψηφία των αγροτών της Νεμέας, δύο είναι τα χαρακτηριστικά που σου κάνουν εντύπωση είτε κατοικείς μόνιμα στην περιοχή είτε την επισκέπτεσαι για πρώτη φορά.

Η μυρωδιά της απλωμένη σταφίδας και το θέαμα του νυφοπάζαρου των εργατών.

Το μεν πρώτο πάντα το είχα στο νου μου ως σήμα κατατεθέν για την έναρξη του φθινοπώρου, μαζί με τη μυρωδιά από τη ζύμωση του κρασιού που θα ακολουθήσει τον αμπελότρυγο.

Θυμάμαι επίσης τον εαυτό μου μικρό παιδί στο αμπέλι και μετά στο αλώνι να βοηθάω τους γονείς μου, βλέποντας τον όλο θέμα του τρύγου περισσότερο σαν παιχνίδι παρά σαν δουλειά. Αυτό όμως που περισσότερο θυμάμαι είναι τον πατέρα μου να μου λέει ύστερα από μια κουραστική μέρα στο κτήμα:

<<Κοίτα πως είναι η δουλειά στο αμπέλι. Εγώ σου δίνω το δικαίωμα να σπουδάσεις, αν δε θες να "μάθεις γράμματα" κοίτα πως θα είναι η ζωή σου. Διάλεξε λοιπόν.>>

Τα λόγια του με έχουν σημαδέψει εδώ και 30 χρόνια. Επέλεξα. Προσπάθησα πολύ και έμαθα και τα 24 γράμματα, σπούδασα με το μόχθο του πατέρα μου και αυτός μου έκανε τη χάρη να μη μου ζητήσει από τότε να τον βοηθήσω στα κτήματα του... Η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί.

Είμαι λοιπόν σιωπηλός συνένοχος για το συνονθύλευμα εργατών που αντικρίζεις τα πρωινά στους δρόμους της Νεμέας. Είμαι η κρυφή αιτία που για τουλάχιστον δυο μήνες το χρόνο φοβάσαι να περπατήσεις τα βράδια και κλειδαμπαρώνεσαι μόλις πέσει ο ήλιος. Είμαι αυτός που ανάγκασε ανθρώπους με διαφορετικές λαλιές να βρίσκουν κατάλυμα σε εγκαταλελειμμένες κατοικίες και σε πάρκα για ένα μεροκάματο στον κάμπο της Νεμέας. Είμαι αυτός που βολεύτηκε και διάλεξε τον εύκολο δρόμο των σπουδών και της ανεργίας παρά τον αγώνα της καλλιέργειας της γης. Μπορώ να πω πως πλέον βλέπω με συμπάθεια την παρουσία των ανθρώπων αυτών στη Νεμέα. Κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά για μένα, βοηθούν και στην κίνηση χρήματος σε περίπτερα και Σούπερ Μάρκετ, και τον Οκτώβρη που θα φύγουν η απουσία τους θα είναι αισθητή. Για μένα... Μπορεί να μην έβαλα πουθενά την υπογραφή μου, αλλά συναίνεσα και συναινώ εδώ και χρόνια, χωρίς να μπορείς να μου ζητήσεις το λόγο, χωρίς να ζήτησε κανείς αυτή μου την ομολογία. Και ξέρεις γιατί; Γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις...

ΥΠΟΓΡΑΦΉ
Ένας ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ πολίτης της Νεμέας

(Ζητάμε συγνώμη από τον αποστολέα διότι αν και μας έχει δώσει το κείμενο από τις 23-08 το είδαμε μόλις σήμερα.)