Αναρτήσεις
Πέμπτη σήμερα. Μ. Πέμπτη, για να είμαστε τυπικοί. Και όπως κάθε Πέμπτη έτσι και σήμερα η λαϊκή αγορά της Νεμέας (μας) προσφέρει την ευκαιρία να διαλέξουμε τα καλύτερα και φθηνότερα προϊόντα. Καθώς είναι Μ. Πέμπτη και καθώς οι ετεροδημότες έχουν αρχίσει να έρχονται για Πάσχα, η κίνηση είναι αυξημένη. Πολύ κόσμο στους δρόμους γύρω από τη λαϊκή και πάρα πολλά αυτοκίνητα. Πάρα πολλά αυτοκίνητα. Τόσα πολλά που η διέλευσή τους αποτελεί κατόρθωμα για τους οδηγούς. Οι πεζοί προσπαθούν και αυτοί με τη σειρά τους να κινηθούν μεταξύ εμπορευμάτων, αυτοκινήτων, φυσικών εμποδίων και των υπολοίπων πεζών.
Ειδική κατηγορία πεζών αποτελούν οι ηλικιωμένοι οι οποίοι χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες:
Η πρώτη είναι αυτή των συμπολιτών μας ηλικιωμένων οι οποίοι λόγω της φυσικής τους αδυναμίας πολλές φορές δυσκολεύονται να μετακινηθούν, να αντιληφθούν και να αντιδράσουν. Δεν ακούν καλά, δε βλέπουν ίσως καλά και πολλές φορές τα χάνουν μέσα στον τόσο κόσμο και τη φασαρία. Για παράδειγμα σήμερα, μία κυρία ηλικιωμένη στεκόταν αρκετά μέσα στο δρόμο εμφανώς σαστισμένη χωρίς να καταλαβαίνει ότι εμποδίζει και ότι κινδυνεύει. Βέβαια την έβαλε στη θέση της με τις φωνές του ένας “επαγγελματίας” οδηγός ταξί.
Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των ηλικιωμένων οι οποίοι ως σκοπό τους έχουν να δοκιμάσουν τις ικανότητές μας στην οδήγηση, τα αντανακλαστικά μας και το επίπεδο της ψυχραιμίας μας. Στο προηγούμενο παράδειγμα η ηλικιωμένη κυρία στεκόταν ώρα στο δρόμο και την έβλεπες από μακριά. Αντίθετα ο τύπος που εξετάζουμε τώρα πετάγεται απότομα και ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ από το πεζοδρόμιο στο δρόμο. Ο τύπος αυτός θεωρεί παραδόξως ότι το μεταλλικό αντικείμενο ενός τόνου που κατευθύνεται προς τα πάνω του, θα σταματήσει φοβούμενο τα μεγάλα αρχίδια του. Ο τύπος αυτός πετάγεται στο δρόμο όχι επειδή δε σε είδε, αλλά επειδή σε είδε. Σε καταστάσεις δε πραγματικού μαλάκα, ο τύπος αυτός είναι ικανός να σταματήσει στη μέση του δρόμου περιμένοντας και καλά εσένα να περάσεις πρώτος. “Από που να περάσω ρε φίλε; Αφού στέκεσαι ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ!!!”. Βεβαίως και οι πεζοί έχουν ΠΑΝΤΑ προτεραιότητα αλλά το να έχει αυτοκτονικές τάσεις τον κάνει επικίνδυνο.
Και παρκάρεις κάπου το αυτοκίνητο και ξεκινάς να προσεγγίσεις τους πάγκους. Διάβασε τι θα αντιμετωπίσεις:
Στα σημεία όπου σταθμεύουν οι πάγκοι, πεζοδρόμια δεν υπάρχουν. Λογικό θα πεις μιας και οι δρόμοι είναι στενοί και δεν υπάρχει η δυνατότητα τα πεζοδρόμια να είναι ελεύθερα για διάβαση. Στους δρόμους όμως που δεν υπάρχουν πάγκοι τι γίνεται; Εκεί οι έχοντες γνώσεις στην κατάβαση πλαγιάς με σκι θα βρουν την εμπειρία τους στο σλάλομ χρήσιμη. Οι ντόπιοι και μη έμποροι αραδιάζουν την πραμάτεια τους, τα τραπεζοκαθίσματά τους, τα μηχανάκια τους, τα παρτέρια τους με τις μολόχες καταμεσής του πεζοδρομίου. Χάος. Μαμά με καρότσι παιδικό ούτε λόγος να γίνεται για το αν θα καταφέρει να διασχίσει το πεζοδρόμιο χωρίς να χρειαστεί να βγει στο δρόμο. Οι γιαγιάδες με τους πονεμένους γοφούς ψάχνουν με αγωνία το χαμηλότερο σε ύψος σημείο του πεζοδρομίου για να κατέβουν.
Και διασχίζεις το δρόμο... Τρόμος. Τα αυτοκίνητα “ουρά” μέχρι όσο μπορείς να δεις. Και από τα δύο ρεύματα. Και με παρκαρισμένα στα δύο ρεύματα. Και εκείνο το τρίτο ρεύμα όσων σταματούν για “μισό λεπτό” να φορτώσουν τα ψώνια ή να κουβεντιάσουν ή να πάρουν τσιγάρα, είναι γεμάτο. Πέντε λωρίδες αυτοκινήτων σε δρόμο φτιαγμένο για δύο. Αν δε σε πατήσει ή σε βρίσει κανένας οδηγός καταφέρνεις να βρεθείς στο χώρο της λαϊκής αγοράς.
Πολυκοσμία. Συνωστισμός. Καλό αυτό. Συναντάς και κανένα γνωστό που είχες καιρό να τον δεις. Και αρχίζεις την κουβέντα:
Ειδική κατηγορία πεζών αποτελούν οι ηλικιωμένοι οι οποίοι χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες:
Η πρώτη είναι αυτή των συμπολιτών μας ηλικιωμένων οι οποίοι λόγω της φυσικής τους αδυναμίας πολλές φορές δυσκολεύονται να μετακινηθούν, να αντιληφθούν και να αντιδράσουν. Δεν ακούν καλά, δε βλέπουν ίσως καλά και πολλές φορές τα χάνουν μέσα στον τόσο κόσμο και τη φασαρία. Για παράδειγμα σήμερα, μία κυρία ηλικιωμένη στεκόταν αρκετά μέσα στο δρόμο εμφανώς σαστισμένη χωρίς να καταλαβαίνει ότι εμποδίζει και ότι κινδυνεύει. Βέβαια την έβαλε στη θέση της με τις φωνές του ένας “επαγγελματίας” οδηγός ταξί.
Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των ηλικιωμένων οι οποίοι ως σκοπό τους έχουν να δοκιμάσουν τις ικανότητές μας στην οδήγηση, τα αντανακλαστικά μας και το επίπεδο της ψυχραιμίας μας. Στο προηγούμενο παράδειγμα η ηλικιωμένη κυρία στεκόταν ώρα στο δρόμο και την έβλεπες από μακριά. Αντίθετα ο τύπος που εξετάζουμε τώρα πετάγεται απότομα και ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ από το πεζοδρόμιο στο δρόμο. Ο τύπος αυτός θεωρεί παραδόξως ότι το μεταλλικό αντικείμενο ενός τόνου που κατευθύνεται προς τα πάνω του, θα σταματήσει φοβούμενο τα μεγάλα αρχίδια του. Ο τύπος αυτός πετάγεται στο δρόμο όχι επειδή δε σε είδε, αλλά επειδή σε είδε. Σε καταστάσεις δε πραγματικού μαλάκα, ο τύπος αυτός είναι ικανός να σταματήσει στη μέση του δρόμου περιμένοντας και καλά εσένα να περάσεις πρώτος. “Από που να περάσω ρε φίλε; Αφού στέκεσαι ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ!!!”. Βεβαίως και οι πεζοί έχουν ΠΑΝΤΑ προτεραιότητα αλλά το να έχει αυτοκτονικές τάσεις τον κάνει επικίνδυνο.
Και παρκάρεις κάπου το αυτοκίνητο και ξεκινάς να προσεγγίσεις τους πάγκους. Διάβασε τι θα αντιμετωπίσεις:
Στα σημεία όπου σταθμεύουν οι πάγκοι, πεζοδρόμια δεν υπάρχουν. Λογικό θα πεις μιας και οι δρόμοι είναι στενοί και δεν υπάρχει η δυνατότητα τα πεζοδρόμια να είναι ελεύθερα για διάβαση. Στους δρόμους όμως που δεν υπάρχουν πάγκοι τι γίνεται; Εκεί οι έχοντες γνώσεις στην κατάβαση πλαγιάς με σκι θα βρουν την εμπειρία τους στο σλάλομ χρήσιμη. Οι ντόπιοι και μη έμποροι αραδιάζουν την πραμάτεια τους, τα τραπεζοκαθίσματά τους, τα μηχανάκια τους, τα παρτέρια τους με τις μολόχες καταμεσής του πεζοδρομίου. Χάος. Μαμά με καρότσι παιδικό ούτε λόγος να γίνεται για το αν θα καταφέρει να διασχίσει το πεζοδρόμιο χωρίς να χρειαστεί να βγει στο δρόμο. Οι γιαγιάδες με τους πονεμένους γοφούς ψάχνουν με αγωνία το χαμηλότερο σε ύψος σημείο του πεζοδρομίου για να κατέβουν.
Και διασχίζεις το δρόμο... Τρόμος. Τα αυτοκίνητα “ουρά” μέχρι όσο μπορείς να δεις. Και από τα δύο ρεύματα. Και με παρκαρισμένα στα δύο ρεύματα. Και εκείνο το τρίτο ρεύμα όσων σταματούν για “μισό λεπτό” να φορτώσουν τα ψώνια ή να κουβεντιάσουν ή να πάρουν τσιγάρα, είναι γεμάτο. Πέντε λωρίδες αυτοκινήτων σε δρόμο φτιαγμένο για δύο. Αν δε σε πατήσει ή σε βρίσει κανένας οδηγός καταφέρνεις να βρεθείς στο χώρο της λαϊκής αγοράς.
Πολυκοσμία. Συνωστισμός. Καλό αυτό. Συναντάς και κανένα γνωστό που είχες καιρό να τον δεις. Και αρχίζεις την κουβέντα:
- - Τι κάνουν τα παιδιά; Παντρεύτηκε η Μερούλα σου;
- - Παντρεύτηκε αλλά άσε ο αχαΐρευτος που διάλεξε τα ‘χει μπλέξει με μία παστρικιά και έχουμε σκάσει οικογενειακός.
- - Πω πω πω, τι λες βρε παιδί μου; Σοβαρά;
- - Σοβαρά Κούλα μου, σοβαρά. Και δεν είναι μόνο αυτό, τη γκάστρωσε κιόλας...
- - Αααα, τι μου λες τώρα. Πω πω τι πάθατε; Και τι θα κάνετε;
- - Τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε. Η παστρικιά στο παρελθόν είχε διορίσει τη Μερούλα στο δημόσιο και τώρα της χρωστάμε χάρη...
Και όχι μόνο κουβεντιάζουν στη μέση της λαϊκής σα να μην υπάρχει κόσμος γύρω τους που εμποδίζεται, αλλά κρατάνε πίσω τους ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ το καροτσάκι για τα ψώνια. Μπλόκο κανονικό.
Αυτά κουράστηκα. Πάω για καφέ. Ευτυχώς που έχουν κλείσει το πεζοδρόμιο με τραπεζάκια και θα απολαύσω τον καφέ μου έξω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου