Επίκαιρα Ανεπίκαιρο.

Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε η ανακοίνωση του υπουργείου παιδίας σχετικά με τις αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων των πανελλαδικών. 

Κάποια στιγμή είχα δουλέψει στη βιομηχανία. Είχα περάσει και από το τμήμα του ποιοτικού ελέγχου. Μια από τις αρμοδιότητες του τμήματος αυτού ήταν να ελέγχει το τελικό προϊόν. Ουσιαστικά ο έλεγχος του τελικού προϊόντος έρχεται να επιβεβαιώσει τη σωστή ή μη σωστή διαδικασία παραγωγής. Ξέρεις ότι όταν ακολουθείς σωστές διαδικασίες και έχεις άριστες πρώτες ύλες τότε σίγουρα στο τέλος θα έχεις ένα άριστο προϊόν. Αν πάραυτα κάποια μονάδα προϊόντος βγει ελαττωματική τότε την πετάς ή την επισκευάζεις και γυρνάς στη γραμμή παραγωγής να εντοπίσεις που έγινε το λάθος και να το διορθώσεις. Ουσιαστικά δηλαδή, αυτό που έχει σημασία είναι η διαδικασία παραγωγής και ΟΧΙ ο τελικός έλεγχος. Στην Ελλάδα δυστυχώς το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε κάθε τόσο το σύστημα εξετάσεων. Πιστεύομε ότι αν κάνουμε τις εξετάσεις ευκολότερες, ή δυσκολότερες ή απλές, ή πολύπλοκες, με μπλε και πράσινους κόκκους, σε μία δόση, ή σε δέκα δόσεις, πιστεύουμε ότι θα παράγουμε καλύτερους μαθητές. Και αυτό διατηρώντας το ίδιο σύστημα εκπαίδευσης. Φευ. Σαν να λες ότι για να κάνεις ένα αυτοκίνητο ανθεκτικότερο αρκεί να του κάνεις πολλά crash tests, χωρίς να το επανασχεδιάσεις. Όταν κάνεις το crash test και το αυτοκίνητο δεν το περάσει τότε ουσιαστικά απέτυχες εσύ που το σχεδίασες. Μία ακόμα δοκιμή δε θα κάνει το αυτοκίνητο ποιο γερό. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι εξετάσεις που τεστάρουν το σύστημα λοιπόν και ΟΧΙ τους μαθητές. Και δυστυχώς τότε τα κομμάτια που βγαίνουν ελαττωματικά θες δε θες τα “σπρώχνεις” στους πελάτες, δηλαδή στην ίδια την κοινωνία.