Με το βλέμμα μπροστά

Οι περισσότεροι από εμάς κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε κάποια πόλη της Ελλάδας, μακριά η κοντά από τη Νεμέας (μας). Όταν έφτανε η στιγμή να πούμε για την καταγωγή μας, τότε δύο ήταν τα σχόλια που ακούγαμε. Θα μας έλεγαν: “Ααα, από τη Νεμέα, με το ωραίο κρασί”, ή “Από τη Νεμέα με το λιοντάρι”. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι τα δύο χαρακτηριστικά σύμβολα της περιοχής μας. Το κρασί και ο άθλος του Ηρακλή ήταν και είναι η διαφήμιση του τόπου μας. Χωρίς να κάνουμε τίποτα, χωρίς να προσπαθήσουμε, η περιοχή μας διαφημιζόταν από μόνη της.

Στη σύγχρονη Νεμέα δύο πράγματα συμβαίνουν. Το κρασί αντικαταστάθηκε από τη γουρνοπούλα, και ο Ηρακλής από τον Οφέλτη. Η “Γιορτή κρασιού Νεμέας” έγινε γιορτή γουρνοπούλας Νεμέας, και το άγαλμα του Ηρακλή έχασε την ευκαιρία να ανεγερθεί μιας και τον πρόλαβε ο Οφέλτης.

Είμαστε σίγουροι πως οι ενστάσεις επί των προηγουμένων είναι πολλές.

Όταν έχεις μία γερή βάση για να χτίσεις το μύθο δεν την γκρεμίζεις. Αντιθέτως την ενισχύεις. Αν θες να προσθέσεις πάνω τους και “Τα Νέμεα” και τον Οφέλτη αυτό είναι ευπρόσδεκτο. Αλλά να θυμάσαι πως κανείς δε σε ξέρει ούτε για τον Οφέλτη, ούτε για τα Νέμεα, ούτε για το πεντανόστιμο γουρνόπουλο. Ευτυχώς όμως που το κρασί και ο Ηρακλής συνεχίζουν να μας διαφημίζουν.