Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Αδράνεια.

Κανονικά (δηλαδή με βάση τα στατιστικά και τις επιστημονικές έρευνες), οι κρίσεις ευνοούν τις τοπικές κοινωνίες. Όταν αρχίσουμε να ζοριζόμαστε δηλαδή μαζευόμαστε σπίτια μας. Ξεχνάμε τα ταξιδάκια, τα καφεδάκια, τα ψώνια από δω και από 'κει και κοιτάμε να βολευτούμε με αυτά που έχουμε ή με αυτά που η τοπική κοινωνία θα μας προσφέρει. Θα πας για ψώνια στην τοπική αγορά, θα πάρεις τον καφέ σου στην τοπική αγορά, θα καλύψεις τις ανάγκες σου γενικά από την τοπική αγορά.

Θυμάμαι κάποτε που τραβιόμουν με ένα ωραίο γκομενάκι, και γύρναγα και εγώ από δω και από 'κει, όπου και να πήγαινα... “τσουπ” να σου και ένας Νεμεάτης. Θα μου πεις “στο Ναύπλιο (ή Κόρινθο, ή Άργος ή Τρίπολη κ.λ.π.) βρε αδερφέ πήγες να κρυφτείς”; Να σας απαντήσω ότι μέχρι εκεί ήξερα, μέχρι εκεί πήγαινα.

Λοιπόν...

...η αίσθηση που μου έχει μένει από εκείνο τον καιρό είναι ότι όποια πέτρα να γύριζες, κοντοχωριανό ή χωριανό σου θα έβρισκες. Και μετά ήρθε η κρίση. Οπότε περιμένεις λογικά όλοι αυτοί οι χωριανοί και κοντοχωριανοί να μαζευτούν και να ποιούν και κάνα καφεδάκι και στο χωριό. Βέβαια άλλη η χάρη της θάλασσας και άλλη του βουνού. Στην κρίση όμως ρίχνεις νερό στο κρασί σου και κόβεις αυτή τη βάρβαρη συνήθεια (Κατά την αρχαιότητα πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό ("άκρατος οίνος") θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικό).

Άρα περιμένεις μία μικρή αύξηση του τοπικού Α.Ε.Π. (Α.Τ.Π. μάλλον) μιας και κυκλοφορεί το χρήμα μεταξύ μας (τι ωραίο κόλπο, αν έχουμε ένα δεκάευρο και το δίνουμε ο ένας στον άλλον συνεχώς μπορούμε να εκτοξεύσουμε το Α.Ε.Π. στο υπερδιάστημα). Δηλαδή ψωνίζω στο μανάβη, αυτός τα δίνει στον κρεοπώλη, αυτός στο φούρναρη, αυτός βγαίνει για καφέ (τυχερέ φούρναρη), ο καφετζής πάει στη διαιτολόγο, η διαιτολόγος πάει σε κάνα συνέδριο (εκεί έχουμε διαρροή) αλλά πάει και στη μοδίστρα (οπότε κάτι μένει), η μοδίστρα τα τρώει σε βρακιά, αυτή που πουλάει βρακιά τα τρώει σε σουβλάκια (οπότε η διαιτολόγος ωφελείται) κ.λ.π...

Καθώς τα πράγματα σφίγγουν κι άλλο αρχίζεις να βλέπεις μία πτώση στην τοπική αγορά, αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Δυστυχώς τα πράγματα σφίγγουν και άλλο οπότε συρρικνώνεται η τοπική οικονομία και άλλο. Και φτάνεις στο σημείο να έχεις σφιχτεί τόσο ώστε να τα κόψεις όλα οπότε η τοπική οικονομία τα κακαρώνει. Πάπαλα, τελεία και παύλα. Νέκρα. Ούτε πουλί πετούμενο. Τέλος. Μηδέν.

Αναλύοντας τα δεδομένα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι από το σημείο (Α) πήγαμε στο σημείο (Ω) χωρίς τα ενδιάμεσα στάδια. Δηλαδή δεν παρατηρήσαμε μία μικρή αύξηση αρχικά το τοπικού Α.Ε.Π. Ούτε μία προοδευτική μείωση. Sudden death δηλαδή. Γιατί;

Εδώ σταματά να αναλύει η “επιστήμη” της οικονομίας και αναλαμβάνει η επιστήμη της φυσικής. Και θα χρησιμοποιήσουμε τη φυσική για να βγάλουμε συμπέρασμα διότι θα μελετήσουμε το φαινόμενο της αδράνειας.

Αδράνεια είναι η ιδιότητα των υλικών σωμάτων να αντιστέκονται στις μεταβολές της κινητικής τους κατάστασης. Το μέτρο της αδράνειας είναι η μάζα.

Αδράνεια. Υλικά σώματα. Κινητική κατάσταση. Μάζα.

Δηλαδή έχεις πάρει φόρα και πας προς τα σκατά. Και για να μην πολυλογώ, επειδή βαρέθηκα να χτυπώ τα πλήκτρα, συμπεριφερόμαστε σαν κρέατα (μάζα) και όχι σαν μυαλά.

P.S. Ελπίζω να βρω κάποιον να με κεράσει μία μπύρα γιατί δεν έχω μία.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου