Οι Μεγάλες Εβδομάδες των Παθών

Μία εβδομάδα πριν η Νεμέα (μας) έκλεινε το τριήμερο εκδηλώσεων με τίτλο “Οι Μεγάλες Μέρες της Νεμέας”. Ζήσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή της Νεμέας, το Μεγάλο Σάββατο της Νεμέας και τη Μεγάλη Κυριακή της Νεμέας. Δικαιολογημένα και εύστοχα δόθηκε ο τίτλος Μεγάλες Μέρες σε αυτές τις εκδηλώσεις. Το σκεπτικό ήταν να μας θυμίζει ότι η πόλη μας βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση Μεγάλης Εβδομάδας, με τους πολίτες να σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου τους, και να “τραβάνε των παθών τους τον τάραχο”. Το πτώμα βρέθηκε, ανάσταση δεν υπήρχε (όπως έγραψε και ένας συνεργάτης μας σε άρθρο του). Η Κυριακή του Πάσχα μετονομάστηκε σε Μεγάλη Κυριακή. Οι επόμενες ημέρες συνέχισαν να είναι μεγαλόβδομαδιάτικες και να φέρουν το επίθετο Μεγάλη στην αρχή τους. Εξαίρεση αποτελεί η Πέμπτη η οποία δε θα ονομάζεται Μεγάλη Πέμπτη, αλλά Λαϊκή, σκέτο.

Μ. Δευτέρα

Μ. Τρίτη

Μ. Τετάρτη

Λαϊκή

Μ. Παρασκευή

Μ. Σάββατο

Μ. Κυριακή, και ο κύκλος συνεχίζεται...

Αν και επίσημα (δε θα κάνουμε απομαγνητοφώνηση αυτή τη φορά) θεωρήθηκε ότι οι εκδηλώσεις ήταν επιτυχημένες, αυτό που αποκομίσαμε εμείς ήταν διαφορετικό. Ο μόνος ενθουσιασμός ήταν να αγοραστεί ένα καλό κομμάτι ψητό γουρούνι. Μετά το σημείο αυτό τίποτα δεν έδινε την εντύπωση ότι κάποιος διασκεδάζει ή ψυχαγωγείται. Θλιμμένα πρόσωπα με αδιάφορες εκφράσεις έστεκαν πάνω στις πλαστικές τους θέσεις μπροστά από τα αποφάγια τους. Δε φταίει αποκλειστικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά...

Καλή Ανάσταση.